Havasından mı, suyundan mı, toplumun çoraklığından ya da insan malzememizin kısırlığından mıdır nedir, bizde dünya çapında edebiyatçı pek çıkmaz!
Yaşam tarzımız, yetersiz eğitimimiz, ulusça gericilik zincirini bir türlü kıramayışımız, dünya çapında edebiyatçı yetiştirmemize elverişli
değildir.
Saysanız, bir elin parmakları kadardır dünya çapındaki yazarlarımız...
İşte, önceki gün kaybettiğimiz Yaşar Kemal, Doğu ile Batı arasında çalkalanan ülkemizin yetiştirdiği uluslararası birkaç yazarımızdan biridir ve çok kişiye göre en büyüğüdür.
O, toplumumuzun çorak tarlalarında insanlarımıza umut ışıkları saçan bir alev gibiydi.
Hep mazlum halkın yanındaydı ve tüm     iktidarlara muhalifti.
Bence gelmiş geçmiş en büyük yazarımızdır.
Ömrünü sevgiye, barış ve demokrasiye
adamıştı.
Hayatı, insan hakları, özgürlükler ve fukaralığın yok edilmesi için yaman bir mücadele ile geçmişti.
Nobel Edebiyat Ödülü’ne aday gösterilmiş ama haksızlık yapılarak ödül ona verilmemişti.
O benim Yaşar ağabeyim idi.
Sevgili okurlar... Bu konuya iç sayfamızdaki TOKMAK-2 sütununda devam edeceğim.