Sene 84.
Gene böyle ağustos ayı.
Gün geceye...
Kavurucu sıcak ayaza dönüyor.
Trok trok trok trok!
Tok vuruşlar yırtıyor sessizliği.
Kalleş kaleş sesi duyuluyor.
Tarihte ilk kez.
Eruh basılıyor.

*

İhanetin miladı.

*

Süleyman Aydın düştü orada.
Bölücü terörün ilk şehidi.
21 yaşındaydı.
Erzincan’ın merkeze bağlı Mertekli köyündeki mezarlıkta yatıyor.

*

Sonra?

*

Bi daha düştü Süleyman Aydın!
Evet, bi daha.
İlk Süleyman Aydın’dan tam 21 sene sonra, adıyla soyadıyla adaşı Süleyman Aydın şehit edildi.
Şırnak’ta.
O da 21 yaşındaydı.
Sivas’ın Hafik ilçesine bağlı Yarhisar köyündeki mezarlıkta yatıyor.

*

Şehit vermeyen şehir, ilçe, köy kalmadı. Şehidi olmayan, gazisi olmayan sülale kalmadı. Hatta, birinci tur bitti, adıyla soyadıyla ikinci tur şehitlerimizi veriyoruz.

*

İlk Süleyman Aydın şehit düşmeyip, terhis olsaydı, oğlu olsaydı... İlk Süleyman Aydın’ın oğlu, öbür Süleyman Aydın’la yaşıt olurdu.

*

Beş sene önce yazmıştım bu yazıyı.
Beş sene sonra...

*

Aylardan gene ağustos.
Şırnak Silopi’de polis aracına mayınlı saldırı düzenlendi.
Dört polisimiz şehit oldu.
Biri, Polat Aydın’dı.
21 yaşındaydı.
Babası da polisti.
Babası da Şırnak’ta görevliydi.
Olay yerine ilk babası geldi.
Oğlunun cenazesini, paramparça aracın içinden babası çıkardı.

*

Babanın ismi ne biliyor musunuz?
Süleyman Aydın!

*

“İlk Süleyman Aydın şehit düşmeyip, terhis olsaydı, oğlu olsaydı, öbür Süleyman Aydın’la yaşıt olurdu” demiştim. Maalesef öyle oldu.

*

İlk şehidimiz...
Süleyman Aydın.
Son şehidimiz...
Süleyman Aydın’ın oğlu.

*

Yedi bin şehit.
20 bin gazi.
45 bin insanımız öldü.
30 sene mücadele.
Sil baştan.

*

2002’de etkisiz hale getirilen bölücü terör, tarihinde hiç olmadığı kadar güçlü... Akp sayesinde taa en başa, 84 ağustosuna geri döndü!