Gelelim Kopi Luwak’ın ilginç hikâyesine… Üretim sürecinin merkezinde Sumatra Adası ve çevresindeki birkaç adada yaşayan misk kedileri var. Paradoxurus adı verilen bu kediler, kahve ağaçlarındaki kahve çekirdeklerini bütün olarak yutuyor. Çekirdekler hayvanın midesindeki enzimlerle fermantasyon geçiriyor ve dışkı yoluyla atılıyor. İşte bu dışkıdan hayvanın yuttuğu kahve çekirdikleri toplanıyor. Toplanan çekirdekler dezenfekte edildikten sonra kavruluyor. Ardındansa pişirilmeye hazır bir şekilde paketleniyor. Kısacası bir kedi türünün yediği ve sonrasında dışkıladığı kahve çekirdiklerinden elde ediliyor Kopi Luwak. Kilosu 350-500 Dolar civarında olan bu kahve türü, çoğunlukla Sumatra, Java ve Bali’de üretiliyor.
Filipinler ve Doğu Timor da Kopi Luwak’ın üretildiği ülkeler arasında bulunuyor. Yıllık üretimi ise 200-260 kg arasında değişiyor.
Endonezya’da kahve anlamına gelen “kopi” ve misk kedisinin cinsi için kullanılan “luwak” sözcüklerinden oluşan Kopi Luwak,
Türkiye’de Luwak kahvesi olarak anılıyor. Türk kahvesine benzer telveli bir yapısı var bu türün. Deneyenler tadını çikolataya benzetiyor ve içiminin oldukça kolay olduğunu söylüyor. Diğer kahveler gibi acı olmamasının sebebi ise luwakların mide asidi. Bali’ye yolu düşenler bilir; özellikle buradaki kopi luwak üretim noktaları gezginlerin akınına uğruyor. Buralarda hem üretim sürecine tanık olabiliyor hem de kahveyi deneyebiliyorsunuz. Ancak kahvenin ünü yalnızca buralarla sınırlı değil. Özellikle ABD ve İngiltere’deki kimi restoranlarda menülere girecek kadar kendine yer edinmiş. 2007 yılında gösterime giren ‘Bucket List/Şimdi ya da Asla’ adlı filmle beraber daha da popüler olduğu söylenebilir.
Ancak konuyla ilgili hayvan hakları savunucularının değindiği bir nokta var ki gözden kaçırmamak şart. PETA (People for the Ethical Treatment of Animals)’ya göre Kopi Luwak’ın üretimi için için Paradoxuruslarlar doğal ortamlarından koparılarak dar kafeslerde yaşamaya mahkum ediliyor ve hayvanlara yiyecek olarak sadece kahve çekirdekleri veriliyor. Doğal ortamından koparılan hayvanlar zaman içinde avcılık özelliklerini kaybediyor. Yaşlandığında ya da verimi düştüğünde kahve üreticileri tarafından doğal ortamına salınıyor; ancak avcılık özelliklerini kaybeden luwaklar birkaç ay içerisinde doğaya uyum sağlayamayarak ölüyor.
