Atatürk’ün ruhu bile yeter!..

Her şe­yi yap­tı­lar…
Fa­kir fu­ka­ra hal­kı­mı­zı kö­mür çu­val­la­rı, bul­gur-no­hut tor­ba­la­rı ve din ti­ca­re­tiy­le af­yon­la­dı­lar!..
Köh­ne­miş küf­lü si­ya­set tar­zıy­la “Ye­ni Tür­ki­ye­” de­dik­le­ri çı­kar or­tak­lı­ğı­nı yol­suz­luk ve rüş­vet tuğ­la­la­rıy­la in­şa et­me­ye baş­la­dı­lar!..
Si­ya­se­ti ve­sa­yet­ten kur­tar­ma pa­lav­ra­sıy­la ül­ke­yi oli­gar­şik bir ya­pı­nın esi­ri ha­li­ne ge­tir­di­ler, şan­lı Türk Or­du­su'nu et­ki­siz­leş­tir­di­ler!..
Ama bir tek, evet bir tek Ata­tür­k'­ü unut­tur­ama­dı­lar!..

* * * *

Ke­sil­me­dik ağaç, yok et­me­dik­le­ri or­man bı­rak­ma­dı­lar!..
Or­man­lar 3'ün­cü köp­rü, 3'ün­cü ha­va ala­nı kat­li­amı­na kur­ban git­ti!..
6 bin zey­tin ağa­cı bir ge­ce­de rant hır­sı­nın vah­şe­ti­ne uğ­ra­dı!..
Tak­si­m'­e AVM, re­zi­dans ya­pa­ma­dı­lar, ala­nı be­ton de­ni­zi ha­li­ne ge­ti­rip “ça­pul­cu­” de­dik­le­ri genç­ler­den söz­de in­ti­kam al­dı­lar!..
Ama Ata­tür­k'­ü unut­tur­ma­yı ba­şa­ra­ma­dı­lar!..

* * * *

Gü­ney­do­ğu'nun ha­li­ni gö­rü­yor­su­nuz…
Ka­mu dü­ze­ni­ni (!) te­rör ör­gü­tü sağ­lı­yor!..
Özerk­lik ilan ede­rek…
Ma­hal­le ara­la­rı­na hen­dek­ler ka­za­rak…
Yol ke­sip asa­yiş (!) kon­trol­le­ri ya­pa­rak…
Ça­dır mah­ke­me­le­ri ku­ra­rak…
Ver­gi (!) top­la­ya­rak…
Ama bü­tün bun­la­rı “çö­züm sü­re­ci­di­r” di­ye yut­tur­ma ba­şa­rı­sı­nı da (!) gös­ter­di­ler!..

* * * *

Kıb­rıs ümit­siz va­ka!..
AB bi­zi is­te­mi­yor…
Ba­tı, Tür­ki­ye'ye sır­tı­nı dön­dü!..
Tür­ki­ye'nin kav­ga­lı ol­ma­dı­ğı kom­şu­su kal­ma­dı!..
Ve bun­la­rı bi­le “de­ğer­lik yal­nız­lı­k” di­ye mas­ke­le­me­ye ça­lış­tı­lar, kıs­men ba­şar­dı­lar da…
So­nuç­ta, hal­kı­mı­zın bir bö­lü­mü uyuş­tu­ru­cu et­ki­sin­de kal­mış­ça­sı­na gi­dip gi­dip oy­la­rı­nı bun­la­ra ver­di!..
“San­dık de­mok­ra­si­nin na­mu­su­du­r” de­di­ler, de­mok­ra­si­nin ır­zı­na geç­ti­ler!..
Ama…
Bir şe­yi ya­pa­ma­dı­lar…
Ata­tür­k'­ü unut­tur­ma­yı ba­şa­ra­ma­dı­lar!..
El­le­rin­den ge­le­ni art­la­rı­na koy­ma­dı­lar, Ata­türk bir gü­neş gi­bi her gün ye­ni­den doğ­du…
Bun­la­rın uyut­tuk­la­rı kit­le­le­ri bi­le uyan­dır­dı…

* * * *

Dün gör­dü­nüz…
Edir­ne'den Ar­da­ha­n'­a ka­dar…
Yur­dun do­ğu­su, ba­tı­sı, ku­ze­yi gü­ne­yi, or­ta­sı… Her yer­den ka­dın er­kek, genç yaş­lı yüz bin­ler­ce in­san el­le­rin­de ka­ran­fil­ler An­ka­ra'ya, Anıt­ka­bi­r'­e koş­tu…
Onun göz­le­ri­ni yum­du­ğu Dol­ma­bah­çe Sa­ra­yı dol­du, taş­tı…
Sa­at 9'u 5 ge­çe mil­yon­lar say­gı du­ru­şun­day­dı…
Mey­dan­lar­da, cad­de­ler­de, so­kak­lar­da, iki kı­ta­yı bir­bi­ri­ne bağ­la­yan köp­rü­ler­de ha­yat dur­du…
Evet, her şe­yi yap­tı­lar…
Bir tek Ata­tür­k'­ü unut­tur­ma­yı ba­şa­ra­ma­dı­lar!..
On­la­ra Ata­tür­k'­ün ru­hu bi­le yet­ti!..

Çer­kez Et­hem

Bir tek o ek­sik kal­mış­tı, onu da Bü­lent Arınç ta­mam­la­dı…
Ar­ka­daş kal­pa­ğı ka­fa­sı­na ge­çir­di ve ko­nuş­tu:
“Çer­kez Et­he­m'­in iti­ba­rı ia­de edil­me­li­di­r”
Ata­tür­k'­ün ebe­di­ye­te in­ti­ka­li­nin yıl­dö­nü­mün­den iki gün ön­ce, Ata­tür­k'­e baş­kal­dı­rıp is­yan et­miş in­sa­nın iti­ba­rı­nın ia­de edil­me­si­ni is­te­me­nin an­la­mı­nı okur­la­rı­mın tak­di­re bı­ra­kı­yo­rum.
Çer­kez Et­hem, Kur­tu­luş Sa­va­şı'n­da ve is­yan­la­rın bas­tı­rıl­ma­sın­da önem­li hiz­met­ler ver­di, kı­sa sü­re son­ra da ba­şı­na buy­ruk ha­le ge­lip ken­di­ni Ata­tür­k'­le bir tut­ma gaf­le­ti­ne düş­tü…
Yüz­ler­ce in­sa­nı sor­gu­suz yar­gı­sız as­tı, dü­zen­li or­du­ya kar­şı çık­tı ve is­yan bay­ra­ğı­nı aç­tı…
Türk Or­du­su ile kar­şı kar­şı­ya gel­di, iş­gal­ci Yu­nan bir­lik­le­ri­ne sı­ğın­dı ve Yu­na-
­nis­ta­n'­a kaç­tı…
Mü­ca­de­le­ye va­tan­se­ver ola­rak gir­di, va­tan hai­ni ola­rak çık­tı!..
Bü­lent Arınç da bu­la bu­la ye­ni bir is­tis­mar ko­nu­su ola­rak bu­nu bul­du!..
Ve ay­nı za­man­da Kaf­kas Di­as­po­ra­sı­nın baş­ka bi­ri­ni bu­la­ma­mış gi­bi Yı­lın En İyi­le­ri Ödü­lü'nü ken­di­si­ne ver­me­si­nin be­de­li­ni öde­miş ol­du!..