Bu programi izlerdik her hafta sonu. Cocuklarla kurdugu muthis iletisime hayran kalirdik. Arabada one oturmuyoruz, her sabah sut iciyoruz, uyumadan mutlaka ama mutlaka dislerimizi fircaliyoruz, sokaktan eve gelince mutlaka ellirimizi sabunla yikiyoruz gibi seyleri soylerdi, soyletirdi cocuklara. Ne guzel gunlerdi aslinda. Insanlar birbirini daha cok severdi ulkemizde. Din uzerinden, dil uzerinden, irk uzerinden ayristirmalar yoktu.
Kimse kimsenin neci olduguna bakmaz komsuluk ederdi, yardimlasirdi. Insan olmak onemliydi.Bizden onlardan ayrimi yoktu. Cirkin degildi bu kadar siyaset. Kirli degildi hava, su, dunya ve insanlar... O yuzdende iki basamak cikip konusan cocuklar hep 10 puan 10 puan 10 puan alirdi o durduklari yerden inerken. Baris Mancoyu ve onla gecen cocuklugumu bogazim dugumlenerek hatirliyorum...iyi ki vardin Baris abi...mekanin cennet olsun!
