Nuray TARHAN

Siz de çoğunlukla yaşamışsınızdır. Başta “faaliyet” diye adlandırılanlar olmak üzere çocuğunuza öğretmenleri tarafından verilen ev ödevlerine yardım etmek için, içinizde suçluluk duygusuyla karışık bastırılmış bir istek duyarsınız. Sizin bu aşırı istekli halinizi gören çocuğunuzun sevinçle geriye çekilmesiyle günün sonunda kendinizi, kucağınıza bırakılmış bu bir yığın sıkıcı şeyi yaparken bulursunuz. The Economist dergisinde yayınlanan, Varkey Vakfı’nın 29 ülkede yaptığı araştırmaya göre, gelişmekte olan ülkelerdeki ebeveynler, çocuklarının ev ödevlerini yapmalarına zengin ülkelerdekilerden daha fazla yardım ediyorlar. Hindistan, haftada 12 saatle sıralamada ilk sırada yer alırken Türkiye de 9 saatle Hindistan, Vietnam ve Kolombiya’yla yarışıyor.

FRANSIZLAR DUYARSIZ

Hindistan ve Vietnam’daki aileler, ödevleri için çocuklarına yeterince zaman ayırdıklarını düşünüyorlar ancak Uganda, Peru, Malezya ve Brezilya’daki ailelerin yüzde 40’ından fazlası aslında ortalamanın üzerinde olmalarına rağmen çocuklarına yeterince yardım edemediklerinden yakınıyorlar. Fransızlar ise biraz duyarsız; yüzde 11’i 7 saat veya daha fazla yardım ettiğini söylerken, çok az zaman ayırabildiğini düşünenlerin oranı ise sadece yüzde 22. Çocuğuna ev ödevini yaparken yardım etmeme nedenlerinin başında ise zamanın az olması geliyor. Ailelerin yarısı çok meşgul olduğunu söylerken çoğu da eğitiminin yetersiz olduğunu düşünüyor. Dünya ortalaması yüzde 29 olduğu halde Çinlilerin yarısı bilgi eksikliğini gerekçe gösteriyor.

FİNLİLERİN İLGİSİ YOK

Finlilerin ise sadece yüzde 5’i çocuğunun ev ödevine haftada 7 saat ayırıyor. Yüzde 31’i ise hiç zaman ayırmadığını belirtiyor. Bunda fazla ev ödevi verilmemesinin payı olsa da birçok aile çocuklarının kendilerinden yardım istememelerini gerekçe gösteriyor.

Neden çocuklarının ev ödevlerini yapıyorlar?


- Suçluluk duygusuyla karışık ilgilenme isteği duyuyorlar.

- Zamanlarının bol olduğunu düşünüyorlar.

- Çocuklarına verilen eğitimi yetersiz buluyorlar.

- Kendi eğitim düzeyini yeterli buluyorlar.

basliksiz-4

Ömrü para değil eğitim uzatıyor


Viyana’da yapılan bir araştırmaya göre, eğitim yaşam beklentisinin artmasında paraya göre daha büyük bir rol oynuyor. Uluslararası Uygulamalı Sistemler Analizi Enstitüsü’nden Wolfgang Lutz ve ekibi, 1970-2010 yılları arasında 174 ülkede kişi başına düşen gelir, yaşam süresi ve okullaşma yıllarının ortalamasını aldı. Ekip, oluşturduğu veri tabanını aynı matematiksel modele yerleştirdiğinde, eğitim ve farklı yaşam beklentileri arasında yakın bir ilişki olduğunu, maddi refah düzeyindeki farklılıklarınsa neredeyse etkisi olmadığını saptadı.