İşte Sedat Ergin'in bugün "Sözcü gazetesi de FETÖ’cülükle suçlanınca" başlığıyla kaleme aldığı yazısı;

İSTANBUL Cumhuriyet Başsavcılığı’nın Sözcü gazetesinin yöneticileri Metin Yılmaz, Mustafa Çetin, Yücel Arı ile yazarları Emin Çölaşan ve Necati Doğru’yu hakkında FETÖ’yü desteklemekle suçlayan bir iddianame hazırlamasının yankıları kolay kolay geçeceğe benzemiyor.

Bu soruşturmanın kayda değer bir sonucu, önümüzdeki dönemde sanık durumundaki meslektaşlarımızın yargılanma sürecine paralel bir şekilde, Türkiye’de FETÖ’ye karşı yürütülen mücadelenin inandırıcılığı konusunda canlı bir tartışmayı kamuoyunun gözünde canlı tutacak olmasıdır.

*

Son zamanlarda FETÖ ile özdeşleşmiş bazı önemli şahsiyetlerin birbiri ardına adli süreçlerde aklandıkları bir sırada bu örgüt karşısında mücadeleleriyle temayüz etmiş gazetecilerin FETÖ’cülükle suçlanması yargı cephesinde ayrımcı bir uygulamanın varlığına da işaret ediyor.

Bu çelişkiyi Sözcü gazetesi iddianamesinde görmek mümkün. Örneğin, Zaman gazetesinden örgütün “resmi yayın organı” şeklinde söz ediliyor metinde. Sözcü’ye getirilen suçlamalardan biri, 17-25 Aralık soruşturmalarıyla ilgili haberlerin sunuş şeklinin örgütle bağı olan gazetelerle “birebir örtüşmesidir”. Zaman gazetesi ‘sunuşun örtüşmesi’ delaletiyle başka gazeteleri suçlamakta bir referans olarak kullanılırken, bu gazetenin en üst düzeyde yönetiminden sorumlu şahsiyetler için takipsizlik verilmesi başka nasıl izah edilebilir?

*

Bir köşe yazısının sınırları içine toplam 61 sayfa tutan bu iddianamenin detaylı bir analizini sığdırabilecek durumda değiliz. Ancak genel bir gözlem olarak şunu belirtebiliriz. Özellikle 17-25 Aralık 2013 sonrasında ortalığa yayılan muhtelif soruşturma dosyalarının içeriklerinin (ayakkabı kutuları gibi) bu gazete tarafından haberleştirilmesi ve köşe yazılarına konu edilmiş olması iddianamedeki ana suçlama eksenini oluşturuyor.

Bu içeriğin çoğu o günlerde muhalefet partileri tarafından sıkça seslendirilmiş, basında yazılmış, sosyal medyada yaygın bir şekilde paylaşılarak, kamuoyunda tartışılmış ve sonuçta o dönem itibarıyla ülkenin bir numaralı gündem maddesi olmuştur.

*

Bu iddianameyi değerlendirirken, öncelikle şu noktanın altını çizmemiz gerekiyor. İddianamede Sözcü yöneticileri ve yazarlarına “Silahlı Terör Örgütü İçindeki Hiyerarşik Yapıya Dahil Olmamakla Birlikte Örgüte Bilerek-İsteyerek Yardım Etmek” suçlaması yöneltiliyor.

Savcılık makamı, bunu yaparken 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun “Örgüt içinde hiyerarşik yapıya dahil olmamakla birlikte, örgüte bilerek ve isteyerek yardım eden kişi örgüt üyesi olarak cezalandırılır” şeklindeki 220’nci maddesinin 7’nci fıkrasından hareket ediyor. Bu çerçevede önce TCK’nın 314’üncü maddesi 2’nci fıkrası uyarınca 5 yıldan 10 yıla hapis cezası, daha sonra Terörle Mücadele Kanunu 5’inci maddesi üzerinden bunun ‘yarıya kadar arttırılması’ talep ediliyor.

Sorunlardan biri bu noktada karşımıza çıkıyor. Çünkü bu yayınların yapıldığı tarihte Gülenci yapı yargı tarafından terör örgütü olarak nitelendirilmiş değildir. Gülenciler hakkında birinci derece bir mahkemede ‘terör örgütü’ kimliğine hükmedilmesi 2016 yılıdır. Bu, Erzincan Ağır Ceza Mahkemesi’nin 16 Haziran 2016 tarihli kararıdır. Yargıtay 16’ncı Ceza Dairesi’nin bir başka dosyada FETÖ/PDY’yi ‘terör örgütü’ olarak kayda geçiren kararı da 18 Temmuz 2017 tarihlidir.

*

Hukukunun evrensel bir ilkesi “suçun geriye yürümezliği”dir. Anayasa’nın 38’inci maddesi de çok açık bir ifadeyle “Kimse, işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanunun suç saymadığı bir fiilden dolayı cezalandırılamaz” hükmünü taşıyor. Dolayısıyla, 2014 ve 2015’te yayımlanan yazılar için 2017 yılında şekillenen bir Yargıtay içtihadının çizdiği çerçevenin esas alınması hukuken sorunludur. Gazeteciler, o tarihte bir terör örgütünün varlığından haberdar değildi.

Kaldı ki, bazı önemli AK Parti şahsiyetlerinin ‘Gülenciler’in bir terör örgütü olduğuna kanaat getirip nedamet getirmeleri de FETÖ/PDY’nin 251 vatandaşımızın ölümüne yol açtığı kanlı 15 Temmuz darbe girişimiyle birlikte ortaya çıkmıştır. Dolayısıyla kimi AK Parti şahsiyetlerine gösterilen hoşgörünün Sözcü’den esirgenmesi adil görünmüyor.

Sözcü iddianamesi, her bakımdan FETÖ ile mücadeleye zarar verme potansiyelini taşıyor. Burada kaygı yaratan bir durum, FETÖ gibi 15 Temmuz’da Türkiye’nin varlığına kastetmiş bir kriminal örgütle mücadelenin bir ulusal mutabakat üzerinden yürütülmesi ihtiyacının üzerine gölge düşmesidir.