Damat Baha kumpas davasında tutukluydu... Gelin Suzan, biraz süslenmek istemiş, ama yanaklarından akan yaşlar buna sanki izin vermemişti... Nikah “Görüş bölümü” denilen yerde kıyıldı... Kimse yoktu, avukatlar tanıklık ettiler...
Birbirlerine yaklaşmaları yasaktı, bariyerin üzerinden sarılıp fotoğraf çektirebildiler...
Yaşamlarının en unutulmaz anları korku ve acı içinde geçti...
Kumpas davasıydı, Baha suçsuz bulundu...
*
Cezaevinde ilk gün Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ’un duvar dibinde fotoğrafını çektiler...
Bakacaklar, o mu?..
Haftada bir gün manavdan alınacaklar için dilekçe vermesi gerekiyordu... Üç gün sıcak su vardı... Gazeteler için dilekçe vermek şarttı... Sabah 8’de, akşam 7’de sayım var, gelip bakıyorlardı, Genelkurmay Başkanı duruyor mu?
Tabii ki suçsuz bulundu, cumhurbaşkanlığına adı geçenlerden birisiydi...
*
Cezaevlerindeki 560 çocuktan sadece biri...
Daha ilk gece korkudan annesinin sütü kesildi... Bebek mama saati gelince ağladı... Koğuş koğuş sütü olan anne aradılar, bulamadılar...
Çocuklara yemek verilmiyor, annelerinin tabağında ne varsa o...
Oyuncak yasak...
Annesi kumpas mahkumuydu, suçsuz çıktı...
*
Denizci Albay Murat Özenalp...
Başarılı bir asker, bir kahraman ve iyi bir aile babasıydı. Asrın iftirası Balyoz Davası’ndan hüküm giymişti...
Mamak Cezaevi’ndeki görüşme gününde kızı Duru’ya sarıldı, Duru eski günlerdeki gibi babasıyla koşup oynamak istedi...
Oysa asker yorgun ve kahırlıydı...
Orada düştü, beyin kanaması geçirdi ve yaşamını yitirdi, gözlerini kapattığında eli kızını tutmak ister gibi açıktı...
Sonradan suçsuz çıktı...
*
“Tamam” mı?..
Sıradan insanlardan, Genelkurmay başkanlarına... Kahramanlardan çocuklara kadar uzanan, kitaplara sığmaz daha ne çok ah var, çok acı var, çok gözyaşı var...
Yaşamlar çalındı, bazı şeyler geri gelmez...
Devletin enkazları arasından sızan ve hâlâ susmayan nice çığlıklar sürüyor...
Bunların hesabı sorulmadan...
Nasıl TAMAM?...
