Son dönemde; İsmail Küçükkaya... Fatih Portakal... Ahmet Hakan... Sefer Levent... Meliha Okur... Gürkan Akgüneş... Başta olmak üzere meslektaşlarım “gıda oyunlarına” dikkat çeken haberler yapıyor.
Konu, salt bıktırıcı “onu yeme-bunu içme” kıskacı dışına çıkıyor. Bunu da önemsiyorum kuşkusuz. Ama meselenin diğer yönlerine hiç değinilmiyordu!
Hele... Gıda’nın ekonomi-politiği konusunda pek yazan yoktu...
Farkındalık oluşmaya başladı. CHP sayesinde bu “zehir düzeni” siyasetin de gündemine geldi. Evet, peşini bırakmayacağız!
En büyük desteği namuslu vatansever gıda mühendislerinden alacağız.
İşte bir gıda mühendisinin uyarısı:
“Kıymalı mantının maliyeti yüksek olduğundan soya karıştırılmış hazır kıymalar kullanılıyor. Mantı makinesinde kullanabilmek için galeta veya irmik katılıyor. Bu mantının içini krem rengine çeviriyor. Ayrıca kahverengi veya pişmiş kıyma görünümü veren boyalar kullanılarak iç malzemesi kıymaya benzetiliyor. Vatandaş da ‘ne bol kıyma koymuşlar’ diye seviniyor!
Diğer yöntem ise, kıyma yerine tamamen soya kullanıp, gıda boyası ve et bulyon ile iç malzemesini kıymalıymış gibi göstermek!
İnsanların çocuklarına besleyici olsun diye tercih ettikleri ve ambalaj üzerinde ‘ıspanaklı, domatesli, havuçlu’ gibi sebzelerin yazılı olduğu makarnalara bir gram bile sebze katılmıyor! İstenilen sebzenin, boyası ve biraz da aromasını hamura kattığınızda rengarenk makarnanız hazır oluyor. Sadece domatesli makarnada salçayla renk elde edenler var, onu da maliyeti nedeniyle kaç firma yapar bilemem...”
Bitmedi...
Plastik salça
Türk mutfağı salçasız olmaz.
Peki hangi salça?
Sözü yine bir gıda mühendisine bırakayım:
“Son yıllarda salça sanayinde plastik ambalaj (plastik kova ve pet ambalaj) içinde satılan salçalar çok talep görünce satış müdürlerimiz bizden böyle ürünler talep etti. Konu üzerine eğildik; ve Gıda-Tarım-Hayvancılık Bakanlığı tarafından bu tip salçalara kimisine ‘ev tipi’ kimisine de ‘konsantre tuzlu salça’ diye üretim izni verildiğini gördük. Üretmeye karar verdik.
Ancak aklımıza takılan sorular vardı nasıl oluyor da pastörize edilmiş bir salça (92-93 derecede) böyle plastik ambalajlara konabiliyordu!
İlk önce aklımıza tuz geldi; Türk Standardı 1466’ya göre, yazılan kuru madde oranına bakarak tuz koyduk, fakat salça uzun süre dayanmadı; 10 gün içinde küflendi.
Diğer firmaların nasıl yaptıklarını araştırdık; sodyum benzoat ve potasyum sorbat koruyucular ve aşırı tuz kullandıklarını öğrendik.
Tarım Bakanlığı’nın verdiği üretim izinlerinde yani etiket bilgilerinde koruyucu olarak sadece tuz ibaresi vardı ama değişik koruyucular kullanılıyordu! Üstelik binde 1 olması gereken koruyucuların oranı yüzde 1 seviyesindeydi! Ayrıca 30 brix salçada yüzde 4.2 olması gereken tuzun yüzde 7 oranlarında kullanıldığını gördük.
Halkımızın sağlığı ciddi tehlike altına atılmaktadır; çünkü sodyum benzoat ve potasyum sorbat kanserojen maddelerdir...”
Kiremit boyası
Kimi okur; “okumayacağım moralim bozuluyor” diyor!
İyi de arkadaş söz konusu olan sadece sen değilsin ki; çocuğun, torunun! Daha da kötüsü, hastalıklar genetik olarak sonraki kuşaklara geçiyor!
Oysa. Tüketimden gelen gücümüzü kullanabiliriz. Şirketlerde bunu dikkate alarak üretim yapmak zorunda kalır. Yapabiliriz.
Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı harekete geçirilebilir; en başta büyük bir denetim sorunu var. Gıda üretiminin yüzde 60’ı denetlenmeden sofranıza geliyor.
Size ne yedirdiklerini bilmek zorundasınız!
Son bir mail daha yazayım:
“Kırmızı toz biberin yapılışı insanları hayrete düşürecek boyuttadır. Çoğumuzun salçalık biber olarak bildiği kırmızı biberler fabrikalarda, ‘biber salçası’ veya ‘küp biber’, ‘şerit biber’ olarak üretilirken, bu biberlerin sapları, tohum kısımları, çürük-hastalıklı biberler çöpe atılması gerekirken hiçbiri atılmaz! Fabrikadan uzakta bir açık alana taşınır, güneşin altında kurumaya bırakılır. Açık alandaki sinek, böcek, fare, kedi-köpek içinde cirit atar! Bu arada güneş görmeyen toprağa temas eden yerlerdeki biberler çürür, küflenir kanserojen toksik maddeler oluşturur. Bu döngü; tarlada biber kalmayıncaya veya fabrika biber üretimini bitirinceye kadar devam eder. Daha sonra bu kurutulan biber çöplerinden kırmızı toz biber yapma aşamasına gelinir. Ama nasıl oluyor da yeşil biber sapından ve beyaz tohumdan kan kırmızı toz biber yapılır sorusu akla gelebilir! Burada devreye kırmızı kiremit boyası denilen toz boya girer. Tamamen kimyasal bu toz boya ile bu biber çöpleri karıştırılır ve değirmenlerde çekilerek kırmızı toz biber elde edilir. Maalesef kanserojen olan bu ürünler ülke halkına yedirilir...”
Son söze gerek yok...
Bu mücadeleyi hep birlikte yapacağız...
