Televizyonlarda ibret ve dehşetle izledik.
Uçak dolusu artist, şarkıcı, türkücü takımı Hatay’a gitti... Afrin harekâtına katılan askerlerimize moral gezisiymiş bu!
Moral vermek iyi de, moral böyle mi verilir?
Yiyor, içiyor, şarkılar, türküler söylüyorlar... Bir rakı sofrası eksik!
Etraflarında sekiz-on askerden başkası yok... Afrin 30 kilometre ötede... Kahramanlarımız onlardan habersiz!
Moral, Afrin’e kadar gidip orada askerle kucaklaşarak verilir. Oysa bunlar sınırda sazlı sözlü, çalgılı, şarkılı, türkülü eğlencelerle sözüm ona askere moral verdiler (!)
Bu arada, evlâtlarını kaybeden şehit aileleri kan ağladı. Şarkılı türkülü eğlenceler, şehit ve gazi yakınlarının yüreğini sızlattı.
Afrin kahramanlarına moral vermek böyle mi olur?
Buna “Kaş yapayım derken göz çıkarmak” denir.
Aslında bu artistlerin çoğunun amacı iktidara sevimli görünerek devletten nemalanmak!
Gözü yaşlı şehit ve gazi ailelerinden “Onlar türküler söylerken biz ağladık!” diye mesajlar geldi. Onlardan da mı utanmadılar?
