Doğu Akdeniz Havzası dünya enerji devlerinin ilgi odağı olmuş durumda... Hikayeyi biraz başa saralım ve 1950’lere gidelim...

İsrail büyük kaynaklar ayırarak başlangıçta hayal kırıklığı yaratacak araştırmalara başlıyor. Yüzlerce kuyu açıyor, elde var sıfır...

★★★

Yılmıyor... 1970’lerde daha derinlere açılma kararı alıyor. Tık yok! 80’ler, 90’lar hep boş geçiyor. Açıldıkça ufak rezervler buluyorlar, ancak kendi ihtiyacını bile karşılamaya yeterli gelmiyor.

Ve 2009 yılında Hayfa’nın 90 kilometre açığında Tamar bölgesinde 1700 metrede yaklaşık 280 milyar metreküplük keşif yapılıyor.

Bir yıl sonra 2010’da Hayfa’dan 130 kilometre uzakta 622 milyar metreküp rezervi ile Leviathan bulunuyor.

★★★

2011’de İsrail’in sınırının bittiği yerde Kıbrıs Rum Kesimi adına arama çalışmalarını yine İsrail yönetiyor. Rum-İsrail ortaklığı ilk doğal gaz rezervini 1700 metre derinlikte buluyor. Yaklaşık 130 milyar metreküp kapasiteli Afrodit...

Belli ki bölge kazı kazan misali... Doğalgaz kaynıyor. Türkiye geç de olsa uyanıyor. Sonunda bir zahmet devreye giriyor. Hakkını savunuyor. Haliyle ilişkiler geriliyor.

★★★

Diplomasi kavgası sürerken bölgenin bir diğer aktörü Mısır’dan gol sesi geliyor. 2015 yılında, Mısır o zamana kadar bilinen en büyük keşfi yapıyor.

Mısır adına İtalyan ENI şirketi tarafından yapılan Zohr sahasında 850 milyar metreküplük doğalgaz yatağını buluyor.

★★★

Hop 2018’de Mısır’ı ağlarla bir kez buluşturan Nur sahasında doğalgaz bulunuyor. Keşifler dur durak bilmiyor. Kıbrıs Rum Kesimi önce Calypso ardından da Glaucus-1 ile toplamda 500 milyar metreküplük keşiflere imza atıyor.

Filistin bile Gaza Marine isimli küçük bir doğal gaz sahası keşfediyor. Zira Suriye ve Lübnan’da maddi imkansızlıklardan henüz bir sondaj yapamıyor. Tahmin edileceği üzere Suriye’den doğalgaz arama ruhsatını alan bir Rus şirketi oluyor.

★★★

Art arda gelen bu keşifler, bölgeye dünya devi enerji şirketlerinin ilgisini de artırıyor.

Işığı gören geliyor. İtalyan ENI’nin ardından Fransız Total ve ABD’li ExxonMobil, İngiliz BP, Güney Koreli KoGaz, Katar Petrolyum, Rus Rosneft, Birleşik Arap Emirlikleri’ne ait Mubadele Petroleum, İsrail’den Delek Drilling ve Noble Energy, Mısır şirketi Dolphin Energy.

★★★

Ortam sabah saatlerinde Zincirlikuyu metrobüs durağı gibi... Tabii ki bu kadarla kalmıyor. Tam 12 ülkeden savaş gemisi Akdeniz’e demirliyor.

İlk defa dış politikada olumlu bir hamle yaptık. Libya’nın küçük hükümeti ile anlaştık. Ülkelerin dostları yoktur, çıkarları vardır. Sırada İsrail, Filistin, Suriye, Lübnan, Mısır...

★★★

Kusura bakmayın, o devasa egonuzu yutma zamanıdır. Diplomatik hamle sırasıdır. Aksi takdirde ideolojik ve kişisel çekişmeleriniz yüzünden ülkenin fakir bırakılması boynunuzda hep asılı kalacaktır!

Umarım Yunanistan’a kaptırdığımız, taş parçası dedikleri o 18 adanın değerini şimdi anlamışlardır! Amaç doğalgaz sahasını genişletmek... Anlamanız için illa gözünüze mi sokmak gerek?