Türkiye’nin gündeminde bir haftadır üniversite öğrencilerinin sosyal medyada başlattığı ‘Barınamıyoruz’ eylemi var. SÖZCÜ Beşiktaş Şairler Parkı’nda sabahlayan öğrencilerle konuştu, onların sorunlarını ve taleplerini dinledi. İşte o öğrencilerin yaşadıkları sıkıntılar:

CHP Milletvekili Mahmut Tanal, İstanbul’da Beşiktaş ve Kadıköy’de parklarda uyuyan öğrencileri yalnız bırakmadı.


Mert Batur (24): İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Ailem İzmir’de yaşıyor, devlet yurdu için başvurdum ama yerleşemedim. KYK’dan da burs değil, kredi çıktı. O yüzden ilk geldiğim seneden beri akrabalarımın yanında kalıyorum. Fatih Beyazıt’ta kampüsüm, ilk sene Sefaköy’de bir akrabamın yanında kalıyordum. Okuluma bir saatten daha uzak mesafede. Şimdi de kiralar şehir merkezine göre daha ucuz olduğu için Kartal’da kalıyorum. Ama orada bile kiralar çok arttı. O yüzden ‘Barınamıyoruz’ nöbetindeyiz. Bizi yalnız bırakmayın. Herkesten öğrenciden yana olmasını istiyoruz. Bu meselede bir adım görene kadar nöbetimizi tutmaya devam edeceğiz.

Mert Batur (24)
İstanbul Üniversitesi öğrencisi Batur ilk sene Sefaköy’de akrabalarının yanında kalmış.


Kardelen Şahin (18): Bu sene üniversiteye yeni geçtim. Mimar Sinan Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi’nde Matematik öğrencisiyim. Devlet yurdunda zaten yer olmadığı için başvurmadım. Kendi okulumun yurduna da giremiyorum. Kira fiyatları zaten çok ciddi bir sorun. Bir eve çıkmak için 8-9 kişi falan toplanmamız gerekiyor. Devletin verdiği KYK ücretini de borçlanmamak için almadım. 650 TL ile ne yapabilirsiniz? 10 kişi 1+1 eve çıksanız, mutfak masrafınıza para kalmıyor. 10 kişinin KYK ücreti 6 bin 500 TL yapıyor, 5 bin TL kiraya verseniz geriye bin 500 TL kalıyor. Bin 500 TL ile sadece hayatta kalırız, sadece çatımız olmuş olur. Faturalar da var… Doğal gaz ve elektriğe gelen zamlar ortada.

Kardelen Şahin (18)
Şahin Sancaktepe’de oturan ailesinin yanında kalıyor. Ancak kampüsü Şişli Bomanti’de.


AİLEMİZE YÜK OLDUK

Ailem İstanbul’da, ben de onlarla yaşıyorum. Okulumun yerleşkesi Şişli Bomonti’de, ailem Sancaktepe’de oturuyor. İnsanlar bir şekilde ailelerine maddi ve manevi yük olduklarını düşünmeye başlıyorlar. Tüm öğrencilerin aslında çektiği bir zorluk bu. Ailelerimize maddi ve manevi zorluk olduğumuzu düşündüğümüz için farklı bir eve çıkmak istiyoruz. Kendi başımıza yaşama hakkımız yok şu an. Barınma, beslenme, bu haklarımız yok. Şu an karşımda bir devlet yetkilisi olsa şunu demek isterim: Başka ülkelerde milyarlarca lira harcamak yerine kendi ülkesindeki yerlerde, boşlukta bulunan konutları yurda çevirebilir. Ülkemin bu kadar imkanı, maddi gücü var.

Hasan Doğan (24)
Okulu Avcılar’dayken Doğan Kartal’da kaldı. Her gün şehrin bir ucundan diğerine gidip geldi.


Hasan Doğan (24): İstanbul Gelişim Üniversitesi Grafik Tasarım son sınıf öğrencisiyim. Ben son sınıf olduğum için, bir yıl da uzattım okulu. O yüzden devlet yurdu çıkmıyor bana. Okulum Avcılar’dayken, ben Kartal’da ikamet ediyorum kiralar daha düşük olduğu için. Bunun böyle gitmemesi gerekiyor. Üniversite öğrencileri ya cemaat yurtlarına gönderildi ya özel yurtlara ya da kiralarının çok fahiş oranlarda arttığı evlere gönderildi. Şu anda 10 milyon öğrenci varken, bu öğrencilerinin tamamının 3-5 bin TL kira verme imkanı olmadığı için ‘Neler yapabiliriz?’ diye birkaç öğrenci bir araya gelip sosyal medyada bir hareket oluşturduk.

ÇÖZÜM BULSUNLAR

Şu anda KYK’nın açıkladığına göre toplam 700 bin kişilik barınma kapasitesi var. Türkiye’de ise milyonlarca öğrenci nüfusu var. Bu kapasite yetersizliğini yaratan da, bu konuyu çözmeyen de devletin kendisi. Biz bunun çözümü için nöbetimize devam ediyoruz. Bizi barınamamaya yöneltiyorlar, barınma sorunumuz var. Biz de banklarda, parklarda, kent meydanlarında yatarak bir kamuoyu yaratıyoruz. Bu iş çözüme kavuşana kadar devam edeceğiz. Ailem Malatya’da yaşıyor, onlar da kirada oturuyor. Ortaokulda okuyan bir kardeşim var, onun da okul masrafları var. Hem kardeşimin hem ailemin hem de benim masraflarım var. Ev kiralarının denetlenmesini, fahiş oranda olan yurt ve apart fiyatlarının düşürülmesini, öğrenci burslarının yükseltilmesini istiyoruz. Bu açlık, yoksulluk düzenini yaratan kendileri, burada sıkıntı yaşayan da bizleriz. Bu, bilerek düzeltmedikleri bir şey. ‘Siz bunu düzeltmezseniz, biz 10 milyon öğrenci bunu düzeltiriz’ diyerek eylemimizi devam ettiriyoruz.

Merve Bektaş (26)
Bektaş Yıldız Teknik’te yüksek lisans yapıyor. Bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyor.


Merve Bektaş (26): Trakya Üniversitesi Arkeoloji mezunuyum, şu an Yıldız Teknik Üniversitesi’nde Müzecilik Yüksek Lisansı yapıyorum, birinci sınıfa yeni başlayacağım. İstanbul’da ailemle birlikte yaşıyoruz. Okul dışında, bir otelde resepsiyonist olarak çalışıyorum. Günde 13 saat çalışıyorum, asgari ücret alıyorum. Yaşlı bir anneannem var, evde ona bakıyoruz. Ev nüfusu toplam 5 kişi, sabit geliri olan tek insan benim, bir de anneannemin emekli maaşı var. Evimiz kira. Sancaktepe’de oturuyoruz, bin 500 TL kira ödüyoruz ve bulabildiğimiz en ucuz ev. Bodrum katında, güneş görmeyen evlere 2 bin 500 lira gibi ücretler istediler. Bizim öyle bir bütçemiz yok.

27 BİN TL BORÇ VAR

Sancaktepe’den, okulumun kampüsüne gitmek 2-2.30 saat sürüyor. Bunun bir de dönüşü var. Sabah 8’de bir dersim varsa benim 5 gibi evden çıkmam lazım. O yüzden okula yakın bir yerde yurda veya eve çıkmam gerekiyor. Zeytinburnu’nda 1+1 evler bile 2.5-3 bin TL. Bu durumda da ben aile evine mahkum kalıyorum. Bir de KYK borçlusuyum, 27 bin TL borcum var. İyi bir akademisyen olmak istiyorum ama bu ekonomik zorluklar çalışmalarımı çok etkiliyor. Belki yurtdışında iyi bir okulda yüksek lisans yapabilirdim ama şu an pasaport bile çıkartamıyorum. Uç hayal benim için artık.

Kemal Yılmaz (23)
Kocaeli’de okuyan Yılmaz İstanbul’da parklarda yatıp kalkıyor. Ailesi Kars’ta yaşıyor.


Kemal Yılmaz (23): Kocaeli Üniversitesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım bölümünde okuyorum ama üniversitemin olduğu şehirde ev tutamadığım için şu an buradayım. Üniversitem açıldı, dersler başladı ama gidemiyorum. Sokaklarda yatıyorum İstanbul’da. Şehrin her semtinde bir bank bulup kafamızı koymaya çalışıyoruz. Banklar artık yatağımız, çantalarımız da yastığımız olmuş durumda. Bize reva görülen maalesef banktan fazlası değil. Biz de bu sorun çözülene kadar İstanbul’un her yerinde banklarda yatmaya devam edeceğiz. Kendi okuduğum üniversitenin şehrine bile gidemiyorum şu anda. Bundan birkaç sene önce hayal kurarak üniversiteyi kazandım ve oraya gitmek istiyordum ama şu anda üniversiteye gidip kendi bölümümü okuyamıyorum. Oradan nasıl mezun olacağım? İleride sınavlar başlayacak, nasıl bu sınavlara gireceğim? Devamlılık zorunluluğu var, bu sorunu nasıl ortadan kaldıracağım? Okula gitmem gerekiyor ama hiçbir türlü gidemiyorum çünkü kalacak yerim yok Kocaeli’nde. KYK yurduna da yerleşemedim; özel yurtlara, apartlara ya da kiralık evlere yerleşecek maddi imkanımız yok. O yüzden sokaklarda kaldık, kalıyoruz.

OKULA GİDEMİYORUM

Karslıyım, gurbetin de gurbetindeyim aslında. Ailem Kars’ta yaşıyor, ben İstanbul’dayım, okulum Kocaeli’nde, gitmek istiyorum ama gidemiyorum. Banklardayız, mücadeleden başka çare bırakmıyorlar bize. Hakkımızı almak için maalesef böyle ya dışarda yatmamız gerekiyor ya da uzun mesafe yollar yürüyüp yetkililerin ayaklarına gitmemiz gerekiyor. Bunun dışında bir şey önermiyorlar. Önermedikleri durumda da biz kendi birliğimizden bir dirlik yaratmaya çalışıyoruz. Sonuna kadar mücadele edeceğiz.