Kar yağardı lapa lapa​,

Kar sendin, kar bendim, kar bizdik,

Birdik,

Bütündük.

Kar yağardı,

Henüz ayrışmamıştık.

Henüz bölünmemiştik,

Öteki mahalle, bizim mahalle diye kamplara çekilmemiştik.

Hepimiz aynı mahalledeydik.

Zengini, fakiri, o siyasi görüşten olanı, bu siyasi görüşten olanı hep bir aradaydık.

Aynı caddede, aynı sokakta hatta aynı apartmanda dostça, kardeşçe yaşardık.

Sevinçte ve tasada, kederde ve kıvançta birbirimize omuz verirdik.

Gül gibi geçinip giderdik.

Ve kar yağardı bembeyaz, lapa lapa.

Henüz ayrışmamıştık,

Henüz bölünmemiştik.

Gariban sıkışınca kime gidileceğini bilirdi,

Zengin fakire yardımı elini kimse görmeden verirdi.

Ve kar yağardı bembeyaz, lapa lapa.

Fakir zengini hırsızlıkla,

Zengin fakiri iş beğenmemezlikle suçlamazdı.

Kimse milletin gözünün içine baka baka yolsuzluk yapamazdı,

Kolayca yetim hakkını çalamazdı.

Kar yağardı lapa lapa,

Kar yağardı bembeyaz.

Karın temizliği yüreklerimizi yıkardı.

Kar rahmetti, kar bereketti.

Kardan adamlar çocuklara gülerdi.

Ne onun bunun namusuna kötü gözle bakılırdı, ne de laf atılırdı.

Senin namusun benim,

Benim namusum senindi.

Bir idik, biz idik.

Çok güzeldik.

Kar yağardı lapa lapa.

Adam boyu,

Ve adamlar gerçekten adamdılar o zamanlar.

Kar sendin, kar bendim.

Kar bizdik,

Birdik,

Bütündük,

Şimdi;

Kar gibi eridik, eridik, eridik, eridik...

NOT: Okuduğunuz dizeleri Erzurumlu öğretmen-şair  Murat Balkuş”un “Eskiden Kar Yağardı Erzurum”a” şiirinden esinlenerek ve günümüz Türkiye’sine uyarlayarak yazdım.