Alanya'ya 4 attıktan sonra dönüp içeride 45 dakikada 2-0'dan 90+8'de maç almak sanırım başka türlü açıklanmaz.
Hikayesi olan maç isteyen seyircisine Kayseri önünde en acayip sürprizlerden birini yaptı Trabzonspor. İlk 45'te Hikmet Karaman'ın doğru teknik analizine av olan bir takım görüntüsü veren bordo mavililer neredeyse birebir aynı organizasyonla 2 gol gördü kalesinde.
Çok doğru yerlerde top kazanan Kayserispor özellikle Puchacz'ın ciddiyetsiz kalan kanadından bindirdi ve zamanlaması iyi 2 ortayla maçı bitirme noktasına getirdi.
OYUNA KENARDAN KALİTE KATMAK...
Soyunma odasına girerken tek umut bence Nwakaeme'nin ısrarcı gününde oluşuydu. Oyun içerisinde Avcı ile birebir kontaklarından maçı koparacağı sinyalini veriyordu.
Risk almakta daha cesur olduğu, o cesaret sonucu da kenardan oyuna direkt olarak kalite katabildiği bir sezon yaşayan Abdullah Avcı 3 değişiklik ile stadı bambaşka bir havaya soktu.
Çıkıp oynamak için can atan kulübesinde senaryoyu tersine çevirme ihtimalini fazlasıyla arttıracak biri vardı... Djaniny.
Adeta bir adrenalin iğnesi etkisi yarattı. Merkezi dağıtma konusunda tam bir uzman. 3 stoperle bile engel olamadı buna Hikmet Hoca. Budaya budaya açtı Visca'ya o yolu ve 'tamam bu takım dönüyor' dedik.
NWAKAEME'NİN MERKEZE GEÇMESİ
Sonrasında öyle bir 45 dakika izledik ki 6-4 veya tam tersi bir skorla da bitebilirdi. Bir devreye 3 golün yanında 2 de direk sığdıran bir 'yok etme' oyunu oynayan Trabzon, Kayseri'nin kaçırdığı acayip iki karşı karşıya pozisyonda şansı da yanına çekti.
Maçı getiren gözle görülür en büyük değişimlerden biri Nwakaeme'nin de merkeze geçmesiydi. Top onun ayaklarındayken sadece kendisi görebiliyor. Yok ediyor o topu. Bir tane attırdı, 2 tane de denedi olmadı. Son 10 dakika Koita'yı da içeri atıp 3'lü santrafora dönüş, Kayseri'nin panik halleri, tribün baskısı uzatmada penaltıyı getirdi.
ŞEHRİ DİRİ TUTARAK GÖTÜRMEK İSTİYOR
Neticede; 3 puan için kavga vermek ne demek herkes izledi dün gece... Bayrak adam olmak ne demek, Nwakaeme ile herkes gördü dün gece... Napoli şehrinin simgesini alıp tribünde boğazı yırtılan bir Trabzonlu'ya dönüştürmek nasıl bir güç herkes izledi dün gece...
Şu maçtan sonra Abdullah Avcı konusunda emin olduğum 2 şey var;
1- Bu şampiyonluk hikayesinde sonradan yaptığı dokunuşlar fazlasıyla konuşulsun, arada kaynamasın istiyor.
2- Son 11 haftayı aheste aheste değil, tam tersi heyecanı katlaya katlaya oyuncuları ve en önemlisi şehri diri tutarak götürmek istiyor.
