İlk maçta fiziksel olarak Fenerbahçe'ye üstünlük kuran Lugano, Kadıköy'de benzer bir görüntüdeydi. Henüz kurulum aşamasındaki Mourinho'nun Fenerbahçe'si, iki maçta da iyi sinyaller vermese de, kalitesiyle turu geçen taraf oldu.
İsviçre'de kalesinde 3 gol gören Fenerbahçe, evinde turu getirecek skoru bulduktan sonra oyunun kontrolünü kaybetmedi ama rahat bir nefesi ancak 90+3'te alabildi. Mourinho'nun takımının, hem fizik hem de taktik açıdan uzun bir yola ihtiyacı olduğu çok açık. Sezon başı yüklemelerin neticesini alabilmek için en az 1,5 aylık süreç gerek. Uzun süren sezonun ardından gelen EURO 2024 ve transferlerin yeni yeni takıma dahil olması, bu sıkışık dönemi kaçınılmaz olarak sancılı hale getiriyor.
Bu noktada Fenerbahçe'nin en büyük avantajı, geçen sezonki kadronun neredeyse tamamını takımda tutabilmesi. Takımın, oyun olarak zora girdiği anlarda geçtiğimiz yıldan akılda kalan alışkanlıklarıyla problemlere çare üretebilmesi, Mourinho'nun sahip olduğu nadir avantajlardan. Ancak bu avantajlı durumun, 1 hafta sonra oynanacak Lille maçına kadar geçerliliğini koruyamayacağı da aşikar.
Fenerbahçe maçında sezonun ilk maçına çıkacak olan Lille, sarı lacivertlilerin Lugano karşısında yaşadığı sıkıntıların benzerini yaşayabilir. Ancak Lille, Lugano'ya oranla birkaç seviye üstte bir kaliteye sahip. Dolayısıyla Fenerbahçe tur için daha fazlasını yapmalı. En azından Fransa'daki ilk maçtan avantajlı bir skor elde edilmesi, Kadıköy'deki rövanşta Fenerbahçe'nin elini fazlasıyla güçlendirecektir.
Evet, Fenerbahçe doyurucu bir futbol oynamıyor. Ama normal şartlarda, bu tarihte tatilde olması gereken futbolcular için 31 Temmuz'da darağacı kurmanın da bir anlamı yok. Hele hele henüz temeli bile kurumamış inşaat için "hani bunun manzarası" veryansını yapmak da şımarıklık.
İnsanların son 3-4 yılda, aralık-ocak tarihine kadar 'şampiyon' olmanın hiçbir işe yaramadığını ve asıl önemli olanın ligin sonu olduğunu öğrenememiş olmalarını şaşkınlıkla izlemeye devam ediyorum.