Birçok üründe yer almaya başlayan jüt kullanımı yaygınlaştıkça ve ihtiyaç arttıkça ucuz işçiliğin ülkeleri Hindistan, Pakistan ve Malezya’da üretim arttı. İşçiliğinin zorluğu ile bilinen jüt, corchorus capsularis ve corchorus olitourus bitkilerinden elde ediliyor. Bir yıl içerisinde 2 ile 4 metre kadar boyu uzayan toplanabilmesi uğraşlı olan jüt bitkileri, çiçek açtığında hızlı bir şekilde toplanması ve balyalar haline getirilmesi gerekiyor. Aksi takdirde çiçeğin sonrasında toplanan tohumlu balyalar haline getirilen bitkilerin kumaşları oldukça sert oluyor. Toplama işleminin ardından balyalar halinde su havuzlarına atılıp yumuşaması ve çiçeklerin liflerinden ayrılmasını sağlamak üzere gübreler ve çeşitli bitki yaprakları ile üzeri kapatılıyor, uzun süre bekleyişin ardından fabrika işlemesi bölümü başlıyor. Fabrika aşamasına gelene kadar su havuzlarında bekletilen ve lifleri ayrıldıktan sonra güneşte tamamen kurutulan ürün fabrikada öncelikli olarak taraklardan geçiriliyor ve lifler diğer yaprak ve kabuklardan temizleniyor. Son olarak bobin halinde iplikler olarak sarılan ince olan ürünlerden kanaviçe elde ediliyor. Kalın olan ve daha sert olan ipliklerden halat yapımı da gerçekleştiriliyor. Çuval ve çadır gibi ürünlerin dikilmesinde de jüt ipliklerinin kullanışsız olanları tercih ediliyor.