Kumaşın boya emmesini engelleyen bir teknikle oluşturulan batik desenleri mum kullanılarak yapılıyor.
Geleneksel batikte ilk olarak ustalar içinde sıvı mum olan küçük, bakır bir batik cezvesi yardımıyla bir kumaş parçası üzerine ayrıntılı bir desen çiziyor.
Mum donunca da kumaşı boyamaya başlıyor.
Boya işlemeyen mumlu kısımlar kumaşın renginde kalıyor.
Zengin desenler yaratmak için bu işlem çeşitli renkteki boyalar kullanılarak tekrarlanıyor.
Batik genelde pamuklu ya da ipek kumaşa yapılıyor.
Sentetik boyalar kullanılabileceği gibi yörede yetişen ağaçların yapraklarından, kabuklarından, dallarından ve gövdesinden, ayrıca baharatlardan da boya elde edilebiliyor.
Endonezya’nın pek çok bölgesinin kendine has renk ve motiflerde batikleri mevcut.
Örneğin Cava’nın kuzey sahilinde, canlı renkler ve genellikle çiçek, kuş ya da başka hayvan figürleri kullanılıyor.
Cava’nın orta kesimlerinde ise daha sınırlı bir renk yelpazesi var ve genelde motiflere geometrik desenler hâkim.
Desenler o kadar çeşitli ki, yaklaşık 3.000 kayıtlı batik deseni mevcut.
Batik, rahat pantolonlardan gösterişli gece elbiselerine kadar her çeşit giyside kullanılabiliyor.
Ayrıca batikten tablolar, duvar panoları, masa örtüleri, yatak örtüleri ve başka tekstil ürünleri de yapılıyor.
İlk batiğin tam olarak nerede ve ne zaman yapıldığını kimse bilmiyor.
Çin’de milattan sonra 6. yüzyıldan kalma bazı batik kumaş parçaları bulunmuştu.
Batik boyama tekniğinin Endonezya’ya ne zaman girdiği bilinmese de 17. yüzyılda başka ülkelerin Endonezya’yla batik ticareti yaptığına dair kanıtlara ulaşılmış.
Batiğin Endonezya’daki köklü tarihi ve kültür üzerindeki etkisi nedeniyle UNESCO, 2009’da batiği, ülkenin “İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası” listesine eklemişti.
