Dr. Christopher Kerr'in bu yolculuğu, 70 yaşındaki hastası Mary'nin beklenmedik davranışları ile başladı. Ölümle pençeleşen Mary, sanki emekleyen bir bebeğe sarılıyormuş gibi hareketler yapıyor ve "Danny" adını sayıklıyordu. Ailesi için anlam ifade etmeyen bu durum, Mary'nin kız kardeşinin ortaya çıkmasıyla aydınlandı. Mary'nin geçmişinde ölü doğan bir oğlu olduğu ve bu kaybın derin izler bıraktığı ortaya çıktı.
Bu olay, Kerr'i ölüm döşeğindeki insanların yaşadığı deneyimlere yöneltti. Yıllar süren araştırmaları sonucunda, Kerr ölmek üzere olan insanların büyük bir kısmının hayatlarının önemli anlarını yeniden yaşadığını, kaybettikleri sevdikleriyle iletişim kurduğunu ve hatta çocukluklarına döndüklerini gözlemledi.
Ölüm Döşeğindeki Deneyimler
Kerr'in araştırmalarına göre, bu deneyimler genellikle ölümden haftalar önce başlıyor ve ölüm yaklaştıkça sıklığı artıyor. Hastalar, hayatları boyunca yaşadıkları en yoğun duyguları, en önemli ilişkileri ve en derin pişmanlıklarını yeniden deneyimliyorlar. Bu deneyimler, hastalar için hem duygusal bir rahatlama hem de hayatın anlamını yeniden keşfetme fırsatı sunuyor.
Kerr, bu deneyimlerin hastaların korkularını azalttığını ve huzur içinde ölmelerine yardımcı olduğunu söylüyor. Hastaların fiziksel olarak zayıflamış olsalar da, zihinsel ve duygusal olarak oldukça berrak olduklarına dikkat çekiyor.
Bilimsel Bir Muamma mı, Yoksa Evrensel Bir Gerçek mi?
Ancak Kerr'in bulguları tüm bilim insanları tarafından kabul görmüyor. Bazı uzmanlar, bu deneyimleri halüsinasyon ya da bilinç bulanıklığı olarak değerlendiriyor ve daha fazla bilimsel araştırmaya ihtiyaç olduğunu savunuyor.
Kerr ise bu deneyimlerin nedeninin çok da önemli olmadığına inanıyor. Ona göre asıl önemli olan, hastaların bu deneyimler sayesinde içsel bir huzura kavuşmaları.
Çocuklar için Daha Yoğun Bir Deneyim
Kerr'in araştırmalarına göre, çocuklar bu deneyimleri yetişkinlere göre daha yoğun yaşıyor. Gerçek ile hayal arasındaki sınırın daha belirgin olmadığı çocukluk döneminde, bu deneyimler daha canlı ve renkli bir hal alıyor.
Yas Sürecinde Olumlu Etkiler
Kerr'in araştırmalarının bir diğer ilginç sonucu ise, bu deneyimlerin hastaların yakınlarının yas sürecini olumlu etkilemesi. Yakınları kaybettikleri kişinin bu deneyimleri yaşadığını bilerek, onunla daha güçlü bir bağ kuruyor ve yas sürecini daha sağlıklı bir şekilde atlatabiliyor.
Kerr, sosyal bilimlerin ölümle ilgili deneyimleri daha fazla ele almasına rağmen, tıbbın bu alana yeterince ilgi göstermediğini belirtiyor. Oysa bu deneyimler, hem hastalar hem de yakınları için büyük önem taşıyor.
