Araştırmaya göre bulutlardaki su, Dünya’daki gibi saf su damlacıkları şeklinde değil, hidrata bağlı bileşikler halinde bulunuyor. Yine de bu, Venüs atmosferindeki su miktarının sanılandan çok daha fazla olduğunu gösteriyor. Çalışmaya göre sülfürik asit hâlâ varlığını sürdürüyor ve bulut materyalinin yüzde 22’sini oluşturuyor, ancak geri kalan kısmın önemli bir bölümünde su hidratlara bağlı durumda.

Bu sonuca ulaşmak için araştırmacılar NASA’nın Arşiv Ofisi’nde mikrofilmler üzerinde saklanan Pioneer verilerini dijital ortama aktardı. İlham, Cal Poly Pomona’dan Rakesh Mogul ve Wisconsin Üniversitesi’nden Sanjay Limaye’nin Venüs bulutlarının bileşimini tartıştıkları bir konuşmadan doğdu. İki bilim insanı, Pioneer Venüs Büyük Sonda’sının topladığı kütle spektrometresi verilerini yeniden analiz ederek yeni ipuçları elde edebileceklerini düşündü.

Pioneer sondası atmosferden inerken, bulutlardaki aerosol parçacıkları enstrüman girişlerini tıkadı. Bu durum, karbon dioksit seviyelerinde ani bir düşüşle kendini gösterdi. Araştırmacılar bu tıkanmayı bir hata olarak görmek yerine, girişte biriken aerosolleri analiz etme fırsatına dönüştürdü. Sonda atmosferde derinlere indikçe aerosoller farklı sıcaklıklarda eridi ve bu da hangi bileşiklerin var olduğunu anlamayı sağladı.

Veriler, 185°C ve 414°C’de büyük su artışları gösterdi. Bu, hidratlı demir sülfat ve hidratlı magnezyum sülfat gibi bileşiklere işaret ediyordu. Araştırmacılar suyun aerosollerin yüzde 62’sini oluşturduğunu, ancak bunun neredeyse tamamının bu hidrat bileşiklerine bağlı olduğunu tespit etti. Sülfürik asit ise 215°C’de SO₂ olarak serbest kaldı, 397°C’de ise daha dayanıklı bir sülfat bileşiğinin varlığını gösteren ikinci bir SO₂ çıkışı görüldü.

Aynı sıcaklıkta tespit edilen demir iyonu artışı, araştırmacılara aerosollerin bir kısmının ferrik sülfattan oluştuğunu düşündürdü. Bu bileşiğin parçalanmasıyla demir oksit ve sülfür oksitler açığa çıkıyor. Ferrik sülfatın aerosollerdeki oranı yüzde 16’ya kadar çıkarken, bu oran sülfürik asidin yüzde 22’lik payına yaklaşmış durumda. Araştırmacılar demirin kaynağının kozmik toz olabileceğini, bu tozun Venüs atmosferine girerek asidik bulutlarla tepkimeye girdiğini belirtiyor.

Bu yeni analiz, bulutlardan doğrudan veri toplayan sondalarla, sadece uzaktan spektroskopiyle yapılan ölçümler arasındaki su miktarı farkını da açıklıyor. Uzaktan algılama cihazları, hidrata bağlı suyu tespit edemediği için atmosferik buhar miktarını eksik ölçüyordu. Böylece iniş yapan sondalar toplam su miktarını daha doğru hesaplayabildi.

Bulgular, Venüs bulutlarında yaşam ihtimali konusunda önemli bir engeli ortadan kaldırıyor. Ortamın hâlâ çok asidik olduğu kabul edilse de, suyun sanılandan çok daha bol olması astrobiyoloji tartışmalarına yeni bir boyut kazandırıyor. Bu çalışma ayrıca eski verilerin modern analiz yöntemleriyle yeniden incelenmesinin, bugünün bilimsel sorularına ışık tutabileceğini gösteriyor.