Adı Halil İbrahim Zeyrek. 1891’de dünyaya geldi. Ülkesinin yıkım sürecine tanıklık ediyor, çıkışın eğitim olduğuna inanıyordu. Öğretmen oldu. İlk görev yeri doğduğu Ayvalık’ın Bağyüzü Köyü’ydü. Fakat hevesi kursağında kaldı. Yunan işgali başladı. 172. Alay Kumandanı Yarbay Ali Çetinkaya’ya gitti. Kuvvet toplamakla görevlendirildi. Yöreden direnişçiler topladı. Birbirlerine küs 4 efeyi barıştırdı, birlikte savaştı.

Zeybek tüm ömrünü eğitime adadı. Dikili’nin sosyal hayatını geliştirdi.


Cumhuriyet ilan edildikten sonra 2133 numaralı İstiklal Madalyası ile taltif edildi. 1923’teki İzmir İktisat Kongresi’nin 1135 delegesinden biri oldu. Savaş sonrası Dikili’ye yerleşti. Afyonkarahisar Milletvekili olan Ali Çetinkaya geldi, “Gazi Mustafa Kemal Paşa’yla konuştuk. Seni mebus olarak görmek istiyoruz” dedi. Zeyrek teklifi nezaketle reddetti: “Öğretmenlik yapamazsam bedbaht olurum.”

Halil İbrahim Zeybek öldüğünde bütün şehir ağladı. Türk bayrağına sarılı tabutunu öğrencileri sırtladı. Üç okulun bahçesinde ayrı ayrı tören düzenlendi.


VASİYETİ MEZAR TAŞINDA

Dikili’de görevlendirildi. 1926’da başöğretmen oldu, görevi 24 yıl sürdürdü. 1928’de Harf Devrimi sonrası seferberliğe katıldı, halka okuma-yazma öğretti. Dikili ilçe yapılınca ilk milli eğitim müdürü oldu, tüm köylerde okul açtırdı. Kültür Sevenler Derneği’ni, Dikili Gençler Birliği Kulübü’nü kurdu. 13 Nisan 1934’te Dikili’ye gelen Atatürk’ü kulüpte ağırladı. Müzik ve tiyatro grubu, bisiklet, yüzme ve tenis takımı kurdurdu. 1961’de, Atatürk’ün vefatının 25’inci yılında “O ve İnsanlık Eğitimi” adlı kitap yazdı.

7 Ocak 1974’te vefat etti. Mezar taşına son nasihati yazıldı: Talebelerini ve evlatlarını kendinden üstün yetiştirmeyen ana, baba ve öğretmenler, ‘vazifemizi yaptık’ demesinler.