Bugün 23 Nisan, en güzel gün, kıymetini bilene en anlamlı bayram. Dünyada çocuklara armağan edilen tek bayram.
Anlayana!
Çocuk, büyüğün babasıdır.
İlk çocukluk.
2’nci aydan başlar.
12’nci aya uzanır.
İkinci çocukluk.
12’nci aydan başlar.
7 yaşına uzanır.
Son çocukluk.
7 yaşından başlar.
12 yaşına uzanır.
Yer yüzünün bütün kötülüklerini tek tek bulsak. Hepsini bir yere yığsak. Korkunç kötülüklerin arasında hiç değilse cennetten bir iyilik koyayım diye düşünsek.
O iyilik çocuktur.
Çocukluk bir çağ değil.
Bir öğretici ruhtur.

*  *  *

Çocuk kendini sevdirerek, bilmeden ve istemeden topluma iyilik yapar, sevgi aşılar.  İster 30 yaşında ol, ister 50, ister 70, ister 110 yaşında. Her yaşta insanın elinden geldiğince yeniden yaşamak istediği çocukluk çağıdır. Çocukluk diye bir şey olmasaydı, insanlık yine de çocukluğu icat edecekti.
Bu açıdan bakınca:
23 Nisan!
Büyüklere de bayram!
Egemenlik bir kişiden alındı.
Bütün ulusa verildi.
Ayrımları yok etti.
23 Nisan!
Birleştirici bayram.

*  *  *

Ulusal egemenlik denildi.
Bilinçli seçim yapıldı.
23 Nisan!
Çocuklara armağan edildi.
Niçin?
Çünkü çocuk,  önce bebektir.
Konuşamaz, susar.
Büyükleri dinler.
Büyüklerin dilini duyar.
Kulağı dolar.
Sonra kelimeleri kavrar.
Çocuklar, büyüklerin diliyle konuşmaya başlar. Ama onların ayrıştırıcı, nefret tortusu biriktirici, iktidar koltuğu uğruna “mühürsüz zarf hilekarlığı yaparak egemenliği ulustan alıp, bir tek adama verici” hallerine bakar…
Kaka adamlar der.
Anlayana!
Çocuk büyüklere öğretmendir.

*  *  *

Çocuklar, doğduklarında kırıp dökmeyi, vurup öldürmeyi, hak çalmayı, hukuk çiğnemeyi bilmezler. Büyüklerden görür, öğrenirler. Öğretmenleri yanlarında olmadığı zaman sınıfta camları, sandalyeleri kırarlar.
Niçin?
Kırıp dökmekten, vurup incitmekten zevk aldıkları için değil; “Eyy…. Eyyy… Eyyy….”  diyerek hiddetle, nefretle, şiddetle bağıran büyüklere bakıp; zayıflıklarını örtüp saklama ile cüret, kudret, kaba kuvvet görüntüsü arasında bağlantı kurdukları için kırıp dökerler. Fakat büyükler gibi kırıp dökmeyi kendilerinde hak olarak görmez,  öfkeleri geçince yaptıklarından pişmanlık duyarlar. Çocuğun vicdanı bu pişmanlıklarla gelişir.
Bugün 23 Nisan!
Kırıp döken insan.
Çocuklara bak!
Halinden utan!

*  *  *

23 Nisan!
Büyük bayram.
Büyük öğretmen.
Bize şunu öğretti:
Hiçbir zaman çocuk olmamış, olamamış insandan korkmalıyız.  Çünkü bu insan, evrimi sırasında bozulmuş ve çoğu kez de gelişmesi bastırıma uğramıştır. Bastırma altında kaldığı için de bütün bir ulusa ait olan egemenlik hakkını alıp, tek kişide toplamaya kalkar. Bu kişi de çoğunlukla kendi olur ve bunun bütün ulus için iyi olacağına çevresini inandırır.
Bugün 23 Nisan.
En anlamlı bayram.
23 Nisan!
En büyük öğretmen.
Hepimize kutlu olsun.