Doğaya karşı aracıyla bütünleşen insanın mücadelesi olarak tanımlanan Camel Trophy, ilk kez 1980’de Brezilya’nın Amazon Ormanları’nda yapılmıştı. Camel Trophy, dünyanın en popüler, en prestijli macera yarışlarının başındaydı. Türkiye’de de, bütün dünyada olduğu gibi büyük bir izleyici kitlesi vardı ve özellikle 25 – 35 yaş arası gençlerin hayallerini süsleyen muhteşem bir maceraydı. Her yıl 35 – 40 bin aday başvurur, yurt içi ve yurt dışında yapılan zorlu elemelerde 100’den 40’a, 40’tan 20’ye, 20’den 8’e, 8’den 4’e ve en sonunda da 4’ten 2’ye indirilerek 2 kişilik ulusal takımlar seçilirdi. Yıl içindeki bütün Camel Trophy aktiviteleri aylara yayılırdı ve ilgilisi, meraklısı, hayranı, bir gün katılmayı hayal edeni derken milyonlarca izleyicisi vardı. Haberleri ve karizmatik fotoğrafları aylarca gündemde kalırdı. Zorlu elemelerin sonunda seçilmiş sıra dışı becerileri olan Trophy’ciler hayranlıkla izlenirdi...



1996 benim için müthişti. 28 yaşındaydım ve elimi attığım her işi büyük bir beceriyle koparabiliyordum. Aynı yıl, hem Yedi Zirveler projesini tamamlayan dünyanın en genç dağcısı olmuştum, hem dağcı arkadaşlarımla AKUT’u kurmuştuk, hem 3. kitabımı yazmıştım, hem de Camel Trophy’de ülkemi temsil etmiştim. Bu yoğunluğun içinde, aralarında pek çok arkadaşım bulunan ve bir süredir ilgimi çeken, dünyanın en egzotik coğrafyalarında, tropik yağmur ormanlarında off road araçlarla cangıllarda, çamurların içinde çok zor arazi koşullarında yapılan müthiş bir macera yarışı olan Camel Trophy elemelerine de katılmaya karar vermiştim…



Elemeleri de, tıpkı yarışmanın kendisi gibi, günler ve geceler boyu son derece zorlu ve ağır etaplarla gerçekleştirilen Camel Trophy’nin, kendine özgü disiplinlerinde başarılı olmak için gereken her türlü eğitim ve tecrübe, uzman eğitmenler ve eski Trophy’ciler tarafından bütün yarışmacılara verilmişti. Bir Land Rover’ın şanzımanını söküp takmaktan, krikosuz aracın patlak lastiğini değiştirmeye, çamurlara saplanan aracı vinçle veya vinçsiz çeşitli malzemelerle kurtarmaya, yürüyerek aşmanın bile kolay olmadığı kaygan ve zorlu yol koşullarında araç kullanmaya kadar pek çok yeni şey öğrenmiştim.



Olası kazalara ve yaralanmalara karşı, her yarışmacının gerektiğinde ilk müdahaleyi yapabilmesi için ilkyardım eğitimi de hepimize titizlikle verilmişti. Bana müthiş ve sıradışı bir kendimi geliştirme ve öğrenme süreci yaşatan bu mücadeleyi de, büyük bir şevkle ve heyecanla kabul etmiş ve her anından çok zevk almıştım...



 

KAZANMAK İŞİN YALNIZCA BİR PARÇASI KATILMAK İSE HER ŞEYİ

Camel Trophy’nin mottosu olan bu cümle her aday yarışmacı için de geçerliydi. Burada yaşadıkları tecrübeleri, doğa hakkında öğrendikleri incelikleri ve yaşadıkları dostlukları bir ömür boyu hatırlayacak olan bu gençler, elemelerin sonunda seçilmeseler de, buruk ama Camel Trophy’nin bir parçası olmaktan mutlu, belki bir dahaki sefere diyerek ayrılırdılar. Öyle ki hemen hepsinin aklında, bir sonraki elemelere daha sıkı hazırlanıp bir kez daha katılmak olurdu...
3 hafta süren 1000 millik bu müthiş mücadelede, yarışmacılar bazen teker teker, bazen de ikili, üçlü, dörtlü, onlu gruplar halinde birbirleriyle mücadele ettiler. Burada amaç, hem her yarışmacının bireysel yeteneklerini hem de grup içindeki uyumunu ve grup çalışmalarındaki etkinliğini anlamak. Fikir üretebilen, başkalarının görüşünü de değerlendirip en uygun yöntemi seçmesini bilen ve liderlik yeteneği olan yarışmacıları tanımak amacıyla, bazı etaplar bütün fiziksel zorluğunun ötesinde, ancak çok verimli bir işbirliği, uyum ve koordinasyon sayesinde yapılabilecek şekilde tasarlanırdı...



 

TÜRKLERDEN İKİ DÜNYA ŞAMPİYONLUĞU

Aşırı koşullarından dolayı tarihinde ilk kez bitişinin iki gün uzatıldığı ve rotasının da değiştirildiği, konvoydaki kırk cipin yarısının devrildiği ve geleneksel Camel Trophy’lerin sonuncusu ve tarihinin “en zoru” olarak kabul edilen bu maceranın sonunda, genel sonuçlarda 4. olmuştuk. Tüm yarışmacıların oylarıyla belirlenen ve bu yüzden daha değerli olan Takım Ruhu Ödülü sıralamasında çok küçük bir farkla, oldukça güçlü Güney Afrika’nın ardından ikinci seçilmek hepimizi çok mutlu etmişti. 20 yıllık tarihinde Türkiye iki kez, Galip Gürel ve Ali Deveci ikilisiyle Sulawesi’de, Bülent Özler ve Menderes Utku ikilisiyle de Tanzanya – Burundi’de şampiyonluk elde etmişti. Onların arkasından en iyi dereceyi de Selim’le ben Kalimantan’da almıştık...
20 yıl sonra Belçika ekibinden Vim ve Deirdre, Kalimantan ekibini bir araya getirmeye karar veriyorlar ve yaklaşık 1 yıl önce başlıyorlar bulabildikleri ekip üyeleriyle yazışmaya. Bizim yılın şampiyonu Yunan ekibi bu buluşmayı üstleniyor ve Yunanistan’da 1 haftalık harika bir program çıkarıyorlar. Tamamına katılamasak da son günlerine katılacak şekilde Selim’le (Kemahlı) birlikte büyük bir heyecanla Atina’ya uçuyoruz. Kalimantan’daki 40 kişilik yarışmacı ekibinden 19’umuz ve 10 Yunan Trophy’ci, Nikos’un hazırladığı harika program çerçevesinde unutulmaz bir yeniden buluşma yaşıyoruz. Araçlarla konvoy halinde Yunanistan’ın tarihi, kültürel ve doğal güzelliklerinin gezildiği yaklaşık 1000 kmlik bir yolculuk yapılıyor ve Camel Trophy günleri, anıları yad ediliyor... Camel Trophy’nin sloganlarından biri; Bir hayatın var, onu iyi yaşa anlamında bir cümleydi. Hayat çok değerli ve çoğu zaman çok kısa. İki yarışmacı dostumuz, Çek’ten Zdenek ve Fas’tan Samir kansere yenik düşmüş. Onları layık oldukları şekilde anarak, yıllar sonra birbirimizi bulmanın coşkusuyla harika anılarla evlerimize, ailelerimize, günlük hayatlarımıza geri dönüyoruz...

 

Camel Trophy’nin tarihi kısaca şöyle;

1980 Trans Amazon
1981 Sumatra
1982 Papua Yeni Gine
1983 Zaire
1984 Brezilya
1985 Borneo
1986 Avusturalya
1987 Madagaskar
1988 Sulawesi
1989 Amazon
1990 Sibirya
1991 Tanzanya-Burundi
1992 Guyana
1993 Sabah Malezya
1994 Arjantin/Paraguay/Şili
1995 Mundo Maya
1996 Kalimantan
1997 Moğolistan
1998 Tierra del Fuego
1999 YAPILMADI
2000 Tonga Samoa