“Trata”lar geçiyor evimizin önünden…

Uzun bir kayık, tam ortasına oturmuş balıkçı…

Hem gidiyor hem düğüm atıyor ağlara…

Arkasında beyaz köpükler kalır…

★

Ayrılık mevsimidir bu aylar…

Yazlıkçılar döndüler…

Kırlangıçlar kasabadan gitti…

Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…

Güneş kumdan…

Menekşe kırmızıdan…

Bahçeler şarkılardan…

Salkım asmadan…

Yaprak dalından…

Bir boş salıncak, rüzgarla terasta sallanır…

★

Ayrılık mevsimidir bu aylar…

Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım…

Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla…

Hüzün günleridir…

Yaş gözden ayrılır…

★

Küçük köpek kaç gündür arkadaşını arıyor kumsalda…

Arada bir koşuyor kendi kendine…

Koşunca arkadaşı gelecek sanır…

Nereden bilsin…

Bu mevsim ayrılık zamanıdır…

★

Dün ilk yağmur yağdı…

Çatılarda tıkır tıkır…

Küçük gölcükler oluştu sokakta…

Serçeler saçak altlarına sığındılar...

Bu sonbahar yağmurları, sanki doğanın ayrılıklara ağlayışıdır…

★

Yaz aşklarında bu günlerde tenler ayrılır…

Ne çok giden olur…

Ne çok el sallanır bu mevsimde…

O ne çok vedadır…

Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…

★

Ayrılık mevsimidir bu aylar…

Aklında bir hüzzam şarkı…

Bir de ayrılıkların sızısı kalır…



28 Eylül 2014 tarihli yazısı