“Küçük bir çocukken babamla, bir sirk şovunu izlemeye gittik. Bilet sırasındaki kuyruk bir hayli uzundu ve önümüzde anne-baba ve 6 çocuktan oluşan bir aile bulunuyordu.
Fakirlik hallerinden belliydi, elbiseleri eski ama temizdi. Çocuklar sirkten bahsederken çok mutlu görünüyorlardı.
★★★
Sıra onlara gelince, baba gişeye yanaştı ve biletlerin fiyatını sordu. Gişe çalışanının ona söylediği rakam çok yüksek gelmiş olmalı ki adam kekelemeye başladı ve dönüp üzüntülü bir ifadeyle karısının kulağına bir şeyler fısıldadı.
Mahcubiyet yüzünden kolayca okunuyordu.
★★★
O anda birden babam cebinden 20 dolar çıkardı ve adama doğru yere attı. Sonra da eğilip yerden aldı ve adamın omzuna dokunarak şöyle dedi:
‘Paranız düştü beyefendi!..’
Adam babama baktı ve gözleri dolarak; ‘Teşekkür ederim efendim, siz ne iyi bir insansınız’ dedi.
★★★
Onlar içeri girdikten sonra babam beni elimden çekti ve kuyruktan çıktık. Çünkü adama verdiği 20 dolardan başka parası yoktu!..
O günden beri babamla gurur duyuyorum ve o iki dakikayı hayatımda izlediğim en güzel şov olarak anımsıyorum. O gün izleyemediğim sirk şovundan eminim daha güzeldi ve çok anlamlıydı!..”
★★★
Önümüzde Kurban Bayramı var.
Belki siz de bir fırsatını bulur ve babalarının ekonomik sıkıntılar nedeniyle mutlu edemediği bahtsız çocukları sevindirirsiniz diye, Chaplin’in bu anısını sizlerle paylaştım...
