Türkiye Gazeteciler Cemiyeti, 2016 yılı raporunda 10 binden fazla gazetecinin işsiz kaldığını açıkladı. İşsizliğin tavana vurduğu bir meslekte neyi kutluyoruz ki?
Lâf olsun, torba dolsun kabilinden bir şey!
* * *
“10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü” nedeniyle Cumhurbaşkanı Erdoğan da bir mesaj yayınladı.
Erdoğan mesajında kamuoyunun doğru ve eksiksiz bilgilendirilmesini ilke edinmiş tarafsız ve özgür basının demokratik, şeffaf ve gelişmiş devletlerin önemli güçlerinden biri olduğunu vurguladı.
Cumhurbaşkanı, başta Suriye olmak üzere dünyanın çeşitli bölgelerinde, son derece zor şartlar içerisinde hayatları pahasına görevlerini yerine getiren gazetecilere takdirlerini ileterek, medya mensuplarının “10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü”nü kutladı.
* * *
Ancak... Basın olarak kutlanacak bir durumda olmadığımızı da belirtelim. Bunun için Türkiye Gazeteciler Cemiyeti’nin 2016 yılı Raporu’na bakmak yeter:
Günümüzde medya, gazeteler ve gazetecilik ne durumda?
* 839 gazeteci yaptıkları haberler nedeniyle açılan davalarda hâkim karşısına çıktı.
* 780 gazetecinin basın kartı (sebepsiz yere) iptal edildi.
* 189 gazeteci sözlü ve fiziksel saldırıya uğradı.
* 143 gazeteci hapse atıldı,14 toplumsal olaya yayın yasağı getirildi.
* 157 yayın organı kapatıldı.
* 10 binden fazla gazeteci işsiz kaldı.
* Gazeteci Ahmet Şık’ın da internetteki bir cümlesi nedeniyle hapse atılmasından sonra zindandaki gazetecilerin sayısı 144 oldu.
* 200 civarında devletin bulunduğu tüm dünyadaki cezaevlerinde toplam 348 gazeteci var. Bunların yarısı Türkiye’de...
* * *
Uluslararası Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü, Dünya Basın Özgürlüğü sıralamasında Türkiye’nin, bir yıl öncesine göre iki puan daha kaybederek 180 ülke arasında 151’inci sıraya gerilediğini açıkladı.
Merkezi Washington’da olan “Freedom House-Özgürlük Evi” örgütü yayınladığı raporda “Türkiye’nin basın özgürlüğünde ‘yarı özgür’ ülke konumundan ‘özgür olmayan ülke konumuna düşürüldüğünü” belirtti.
Bu şartlar altında (gönlünüz razı ise) 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü kutlu olsun!
Bir güzel adamı kaybettik
İki gün önce, durmadan yağan karlar altında hazin bir cenaze töreni vardı.
Zincirlikuyu Mezarlığı’ndaki mezar taşları ve servi ağaçları karlarla kaplanarak beyazlara bürünmüştü...
Türk basınının usta bir ismini toprağa verdik: Mazlum Göknel... Mesleğe 1967 yılında rahmetli meslektaşımız Odhan Baykara’nın çıkardığı Foto Spor Dergisi’nde başlamıştı.
Mazlum Göknel’i 1971 yılında, Günaydın Gazetesi’nin yazı işleri kadrosuna ben transfer etmiştim. Başarılı bir gazeteciydi. Haberleri iyi değerlendiriyordu. Sayfa çiziminde eli çabuk ve hızlıydı.
Bir milyon tirajlı efsane Günaydın Gazetesi’nde onunla 16 yıl tam bir uyum içinde, kardeşçe çalıştık.
Uzun boylu, bir dizi film oyuncusu kadar yakışıklı, sözü sohbeti dinlenir, esprili bir arkadaşımızdı. Dünyaya hep olumlu pencereden bakardı. Günlük yaşamı alaya alan bir yapısı vardı... Son dönemde hastaydı. Onu geçtiğimiz Pazar sabahı kaybettik.
Zaman hepimizi eskitiyor... Eski dostlar birer birer gidiyor.
Mazlum Göknel’in eşi Eser Hanım’a, kızları Elvan ve Yağmur ile ailenin tüm fertlerine başsağlığı diliyorum.
Güle güle sevgili Mazlum... Nur içinde yat.
TEBESSÜM
Hitler ve akıl hastası!
Almanya diktatörü Hitler, İkinci Dünya Savaşı öncesi açılışını yaptığı modern akıl hastanesini geziyor.
Bir koğuşa girdiği zaman, delilerden biri onu, yeni gelen kaçıklardan birisi zannediyor. Yanına yaklaşarak:
“Lan sonunda sen de mi düştün buraya?” diye soruyor.
Fena halde kızan Hitler:
“Hey, terbiyesizlik etme! Ben bu ülkenin başkanıyım, terbiyeni bozma, kendine gel!” diye bağırıyor.
Akıl hastası onun yüzüne bakarak kıs kıs gülüyor. Onu böyle gören Hitler daha da kızıyor:
“Ne gülüyorsun böyle, utanmaz herif?”
Akıl hastası soğukkanlılıkla cevap veriyor:
“Sana bakınca kendimi hatırladım be aslanım. Bende de böyle başlamıştı da, ona gülüyorum!”
GÜNÜN SÖZÜ
Bir iktidarın en kötü
işi, hata yapması değil,
hataları gizlemesidir!
