"Eğer tek bir dilek hakkım olsaydı yürüyüşe çıkmayı dilerdim." Tekerlekli sandalyede, dökülmüş saçlarıyla kameralara bu sözleri söyleyen kişi 12 yaşında bir çocuk. Perdenin diğer tarafındaki kişi ise dinlerken gözyaşlarına boğuluyor. Kanser hastalarının son dileklerinin yer aldığı bir filmde konuşan Cristina "Beni en çok mutlu eden şey yüzüme havanın dokunması" diyor.İki sandalyesi olan bir odada çekilen filmde hastalar birbirlerini göremeyecek şekilde bir odada oturuyorlar ve birbirlerinin sözlerini duyuyorlar. Kameraya konuşan hastalar ve hasta olmayanlar soruya cevap veriyor, "Tek bir dilek hakkınız olsaydı ne dilerdiniz? Sizi ne mutlu ediyor?"
Sağlıklı insanlar bu soruya "Yunan adalarına gitmek istiyorum, New York'da gazetecilik yapabilmek istiyorum, Sahra Çölü'nü görmek istiyorum." gibi cevaplar verirken, kanser hastalarının cevapları perdenin diğer tarafında bulunan sağlıklı olan insanların içini acıtıyor.
Hastalar bu sorulara, "Bir çiçeğin renklerine bakmak istiyorum", "Dünyada hastalığın kalmadığını görmek istiyorum", "Ailemin üzülmeden yaşamalarını istiyorum" gibi cevaplar verdi. Kendi yanıtının ardından kanser hastasının yanıtını duyan genç kızlardan bir tanesi gözyaşlarına boğulurken, film çekimine katılan diğer insanlaın ise cevaplardan sonra çok utandığı gözlendi.
İspanya'da bulunan Association of Adolescents tarafından yapılan film sağlıklıyken mutluluğun değerini bilmediğimizi anlatmayı hedefliyor.
