BARIŞ VE HUZURUN SiMGESi
19. yüzyılın ünlü kültür tarihçisi Victor Hehn zeytin için şunları söylemiş; Minerva’nın ağacı romantik bir güzelliğe sahip değildir, ama ferah ve bakımlı alanlarda, rüzgarın okşadığı gövdesinde nazlı nazlı hışırdayan yapraklarıyla tepelere dizildiği ya da eğimli düzlüklere hafifçe gölgesini saldığı zaman uyandırdığı kültür ve huzur dolu düzen ve bu düzenin sürekliliği duygusunu içimizde onun kadar uyandırabilecek bir başka ağaç yoktur.
Zeytincilik yasamız korunmalı
Zeytin ağacını koruma kanununu dünyada ilk kez, MÖ 6. yüzyılda Atina’lı Solon çıkarmış. Bir zeytinlikte yılda ikiden fazla ağaç kesilmesini yasaklamış. Atatürk’ün hazırlattığı, 1939’dan bu yana yürürlükte olan zeytincilik yasası da ülkemizin zeytin ağaçlarını ve zeytinciliğini korumuş, geliştirmiş. Binlerce yıl boyunca, dünyanın bu şanslı coğrafyasında yaşayanlara varlığıyla huzur ve dinginlik, meyvesiyle lezzet ve sağlık veren, hiç kimsenin zarar vermeyi aklından bile geçirmeyeceği tarihin kutsal ağacı zeytin ağaçlarımızı koruyabilmemizi ve gelecek kuşaklara bırakabilmemizi diliyorum.
6000 YILLIK KÜLTÜR
Güney Kafkasya’dan İran’a, Türkiye’ye, buradan da Akdeniz’de Suriye ve Filistin kıyılarına kadar uzanan bölgede zeytin ağacı ve kültürü gelişmiş. Zeytin yetiştiriciliğinin kökleriyle ilgili farklı görüşler olsa da, yabani zeytinin ıslah edilip daha verimli hale getirilmesi büyük olasılıkla 6000 yıl kadar önce Mezopotamya, Filistin ve Suriye üçgeninde gerçekleşmiş ve buradan yayılmış. Anadolu’da başlamış olması da güçlü tezlerden biri.
Kimsenin zarar vermeyeceği ağaç
Sophokles (MÖ 496-406), Oidipus Kolonos’ta şöyle der zeytin ağacı için; Ne Asya toprağı ne de büyük Pelos Adası’nda bir eşi bulunduğunu sanmıyorum; kendiliğinden yeniden doğan, kimseye boyun eğmez bir ağaç, düşman ordularının korkulu rüyası bir ağaç, buralarda her yerden daha iyi yetişen bir ağaç, parlak yapraklı, çocuklarımızı doyuran zeytin ağacı, ister genç, ister yaşlı kimsenin zarar vermeyeceği bir ağaç...
SIVI ALTIN
Zeytini kutsal bir ağaç kabul eden eski Yunanlar, ona sıvı altın derlerdi. Tanrı ve tanrıçaların sadece mermerden değil, aynı zamanda zeytin ağacından da heykellerini yaparlardı.
Tanrıların çocuklarının zeytin ağaçları altında doğduklarına inanırlardı. Tanrıların iksiri zeytinyağı önceleri dinsel törenlerde arınma ve kutsama amacıyla kullanılmış. Yağ lambalarında yanmış, geceleri aydınlatmış, sonraları sağlık ve güzelliğin yanı sıra, yemeklik yağ olarak da kullanılmaya başlanmış.
