Adayınız kim; oyunuzu kime vereceksiniz “seçim sezonu” açıldı! Yanıt vermek şart...
Ama önce bir iki cümle yazayım:
Türkiye entelektüel/yazın dünyasının “ait olma” ve “dışlanma” arasına sıkıştırıldığını düşünüyorum.
Her adım temkinli atılıyor; “camiadan kovulma tehlikesi var” çünkü! Herkes “alkışlanma özlemi” ruh hali içinde:
- Aman dikkatli yazayım dışlanmamayım...
- Aman dikkatli konuşayım dışlanmayayım...
İtibarıyla en çok takdiri çoğunluğu onaylayanlar/çoğunluğa uyanlar/popülistler alıyor! Yani nabza göre şerbet verenler!
Ben...
Her köşe başında gönüllere tezahürat yapan “amigoların” varlığından hoşnut değilim. -Lafı eveleyip gevelemeyen- yalnız kalma pahasına hep itirazcı olanları; asla birilerinin suyuna gitmeyip akıntıya kürek çekenleri takdir ediyorum.
Hazır kalıp sloganlara -basmakalıp fikirlere-reçetelere itibar etmeyenleri beğeniyorum.
Muhalefete adanan ruh beni daima etkiliyor. Bu cümleden muhalefet etmek için muhalefet etmeyi kastetmiyorum; soru soran, arayan,ebedi hakikat peşinde koşanları kastediyorum.
Evet, her türlü iktidarlara/kaba kuvvetlere gerçekleri söyleyen/yazan ödünsüz, yürekli insanlara değer veriyorum...
Örneğin... Yalçın Küçük, şövalye ruhlu bu entelektüellerin başında gelir.
Ne demek istiyorum?
15 yıl hapis
Doğu Perinçek’in de “dava adamlığı” inadını önemsiyorum.
Tutkusunu, haklılık çabasını, yorulma bilmeyen çalışkanlığını takdir ediyorum.
Bu sadece benim kişisel yargım olamaz; Perinçeksiz bir Türkiye politik tarihi olabilir mi?
Perinçek’in gerçeği açıklama sertliğini- politik duruşunu beğenmeyebilirsiniz; kişiliğini sevmeyebilirsiniz ama onu elbet yok sayamazsınız!
Onu kim önemsiz sayabilir:
Karşınızda; her fırtınalı dönemde büyük idealleri için toplam 15 yıl hapis yatmış politik lider var! (Acısını gösteriye dönüştürmeyen bir kuşağa mensup o.)
Karşınızda; her dönem saldırıya uğrama pahasına söz ve eylemlerinden geri adım atmayan davasına inanmış bir siyasetçi var!
Doğu Ağabey ile ilişkimiz “parçalı bulutludur”; 32 yıldır tanışırız, bunun 10 senesi dargın/küs geçti! Ergenekon dava sürecinde Silivri Cezaevi’ne barıştık. (Ayrıntıları “Samizdat” kitabımda yazdım.)
“Eleştirmeden dayanışma olmaz” deyip kavgalı dönemin üzerini kapattık!
Geçen gün telefon etti...
“Gönül Defteri/Erdemli Toplumun Pınarları” adlı kitap çıkarmış, imzalayıp göndermişti. Elime geçip geçmediğini merak ediyordu.
Hikmet Kıvılcımlı, Mehmet Ali Aybar, Aziz Nesin, Yılmaz Güney, Cemal Süreya, Abidin Dino, Uğur Mumcu, Mihri Belli, Süleyman Demirel, Fikret Otyam, Tarık Akan, Turan Dursun, Levent Kırca, Hasan Yalçın, Doğan Yurdakul gibi tanıştığı-arkadaşlık yaptığı hayatta olmayan doksan kişiyi yazmıştı.
“Hayatım boyunca toplumumuzun gönlündeki insan özleminin defterini tutmaya çalıştım. Çünkü o özlem, paylaştığım özlemdir. Toplumumuzdaki insan güzelliklerini topladığımız zaman, özlediğimiz dünyanın resmi çıkar...” diyordu kitabın önsözünde
Anketçilere teslimiyet
Doğu (Perinçek) Ağabey ile yaptığımız sohbet 24 Haziran seçimine geldi. Düşüncelerini söyleyip, o da şakayla karışık “kimi destekliyorsun” diye sordu.
Bu köşede hep şunu yazdım:
Kişi değil, program desteklememiz gerekiyor! Yoksa...
Salt zafer uğruna desteklenecek kişi, uygulayacağı siyasi-ekonomik program ile “kazanırken kaybetmemize” neden olabilir? Hatırlarsınız:
- Bu sebeple “kazanmak nedir” diye yazdım...
- Bu sebeple “zafer” nedir diye yazdım...
Oysa bizler...
Bir türlü siyasi olgunlaşmayı başaramıyoruz! Bu nedenle...
- Muhalefet salt “hataları yakalama” üzerine inşa ediliyor.
- Siyaset, salt iyi hatipliğe indirgeniyor! En iyi “laf sokan” en iyi politikacı oluveriyor!
- Çabucak sonuç elde edecek siyasi mühendislik arayışlarıyla günler geçiriliyor.
- Partiler kıymeti kendinden menkul anketçilere teslim ediliyor!
Kimse program konuşmuyor/tartışmıyor.
Daha kaç seçimi böyle yaşayacağız? Kısa vadeli sonuç bekleyenlerin kendilerini sürekli yenilgi ruhuna kaptırmalarına daha kaç kez tanıklık yapacağız?
Görüyoruz: Halka güvensiz kimi politik liderler, çaresizlik ruh hallerini topluma dayatıyorlar. Kolay “galibiyet” peşindeler!
Öyle kafa karışıklığı yaşanıyor ki:
Neoliberal politikalara karşı çıkan Saadet Partisi, neoliberal program şampiyonu A. Gül’ün adaylığı için zaman harcadı! Milli Görüş hareketi, yanlış programın doğru yaşam getirmediğini unuttu mu?
En kötüsü... Halkı neoliberalizmden başka seçeneğin olmadığına inandırmak siyasi mücadele ruhunu sakatlıyor. Umutsuzluk-çaresizlik toplumu ölümcül bir virüs gibi sarıyor.
Oysa...
Güç olan, hayal gücüdür. Geleceği öldürmemek, proje üretmek/tasarlamak kuşkusuz zordur ama gereklidir. Ve...
Kuracağınız yapı-proje-sistem neyse onu önce yürekten istemeniz şarttır! Yeni toplumsal düzenin öncüsü olmanız tek koşuldur. Düşünsel yaratıcılık olmadan zafer kazanılmaz.
Bu sebeple “kişi” değil “program” diyorum...
İlla isim istiyorsanız:
Abdüllatif Şener, Temel Karamollaoğlu, Doğu Perinçek arasında hangisi cumhurbaşkanı adayı olursa ona oy vermeyi düşünüyorum...
Gönlümdeki cumhurbaşkanı ise, Yalçın Küçük!
