Çok garip bir ilk yarıydı. Basel sadece iki şut girişiminde bulunmuştu. Biri gol oldu. Abdullah Avcı’nın görev yaptığı çoğu takım bırakın böyle gol yemeyi, pozisyon bile vermezdi rakiplerine çoğu zaman... Bu sezon böyle gitmiyor.

Savunmanın önde olması, Amdouni’nin işine yaradı, golü attı. Bir deplasmana göre topa sahip olma ve pozisyon bulma üstünlüğü Trabzonspor’daydı.

Böyle maçlarda, mesela penaltıyı kaçırmayacaksın. Bakasetas üzdü. Basel moral depoladı. Son Dünya Kupası’nın formsuz hakemi Lahoz dün gece Basel için göstermediği sarı kartlarda neyi düşündü anlamadım. 2011 yılından bu yana FIFA kokartı taşıyan İspanyol, çöküş dönemine girmiş gibiydi.

Kontrol yine Trabzonspor’un elindeydi. Maxi Gomez ve Denswil’in pozisyonlarında VAR engeli beni endişelendirdi. Çünkü moral motivasyon kaybolabilirdi. Basel stratejik olarak beklemeyi ve sert futbolu tercih etmişti. Başka çıkar yolları yok.

Bu takıma elenmek tam bir kabus dedim kendi kendime... Bu kadar kaçırırsan, bunun bedelini ödersin. Zeqiri ile 2-0’ı yakalayan Basel, bence, altın madeni buldu. Bu maçta gol atamamak acayip bir şey...

Ve elenmek... Bunu hiç kabul edemiyorum. Şapkalar masaya... Çünkü düşünme zamanı...