Hani derler ya; “cehalet mutluluktur” diye, cuk oturuyor Türkiye’ye...
Bakan çıkıyor; “Türkiye artık üç kat daha zengin” diyor. Dinleyenler; “zenginleşmişiz” diye mutlu oluyor. Gerçeği bilenler mutsuz! Hesaplasana, 15 yıl öncesinden kaç kat fazla kazanıyorsun? Bir de borcunla kıyasla... Artık mutsuzsun, aferin sana! Hesaplamasaydın ya...
Bir başkası çıkıyor; “Sana geçmen için köprü kurdum, yol yaptım” diyor. Bakıyorsun hakikaten köprü, yol orada... Mutlu oluyorsun tabii...
Güzel kardeşim o köprünün kat be kat fazlasını bizzat sen ödedin zaten... Üstüne üstlük geçerken para ödeyeceksin, geçmesen bile 20 yıl boyunca ödemeye devam edeceksin. Bu gerçekleri bilince insanı fenalık basıyor. Demiştim ama... Bilmeseydin mutluydun işte...
Mutluluğun formülü belli... Bilme her şeyi! Bilmek beraberinde sorgulamayı ve sonuç çıkarmayı getirir. Sonuçlar mutsuzluk doğurabilir.

Mutluluk çubuğu

Zira eğitim sistemini öylesine ucubeye çevirdiler ki istesen de sorgulayıp öğrenemiyorsun. Dolayısıyla gelecek kuşaklar prozac kullanmış gibi her daim mutlu olacak! Öğrendiği Evrim Teorisi mi? Hayır Nuh’un gemisi!
Malumunuz ülkenin mutluluk anketi açıklandı. Grafikteki çubuklar bize 2016 yılının mutlu mesut bir yıl olduğunu ilan ediyor. Dile kolay mutlu olanların oranı yüzde 5 artmış. En mutlu olanlarımız hiç okul bitirmeyenlermiş.
Umut fakirin ekmeği ya, kendi geleceklerinden umutlu olduğunu beyan edenlerin oranı iki buçuk puan yükselip yüzde 76.8’e çıkmış. Umutlarını ekmek niyetine yerler artık...
Yani bombalar patladıkça, insanlar öldükçe, demokrasi kazındıkça, işsiz kaldıkça, hayat pahalandıkça, kısaca süründükçe mutluluğumuz artıyor, umudumuz parıldıyor. İyice psikopata bağlamış durumdayız.

İşsiz ama mutlu!

Bakın, hatırı sayılır bir kesim, iş aramaktan bıkıp umudu kestiği için işsiz sayılmıyor. Yine de resmi işsiz oranı yüzde 12.1’e yükselmiş durumda. Oysa ülkede mutsuz oranı sadece yüzde 10.4 de kalıyor. Belli ki acı çekmekten hoşlanan sayısı azımsanamayacak kadar yüksek!
Düşünün, Türkiye’de en yüksek memnuniyet oranı yüzde 78.4 ile ulaştırma hizmetlerinde görülüyor. Halk balık istifi bile olsa parasını verip bir yerden bir yere nakledilince mutlu oluyor. Saatlerce trafikte beklemesinin bir anlamı yok. Mutlu mu? Mutlu!
Arkadaş ben birileri cip ile gezsin, yata binsin, vergilerimi yesin diye gelmedim bu dünyaya diyorsan, deme... Başkanlık seçiminde “evet” de! Bak nasıl bahtiyar olacaksın. Yiyorsa olma, hele bir de bunu açıkla... Birazdan mutluluk hemen yanı başında...