Tarih kitapları, tarihini unutan ulusların acı sonlarıyla doludur.
Adaletsizliği derinleştiren, eşitsizliği büyüten, halkı yoksullaştıran, kadını köleleştiren hiçbir düzenin uzun süre ayakta kalması mümkün değildir.
Osmanlı döneminde kadın bir varlık olarak kabul edilmiyordu. Nüfus sayımı yapıldığı zamanlar bile, yalnızca erkekler sayılıyordu.
Cumhuriyet’in ilk yıllarında, Türk kadınının hali hiç de parlak değildi.
Osmanlı dönemindeki gibi çarşaf içinde, peçe altında, kafes arkasında yaşıyorlardı.
★★★
Atatürk’ün o günlerin ünlü gazetesi İkdam’da yayınlanan şu sözleri, kadınlarımızın durumunu gözler önüne seriyor:
“Bazı yerlerde kadınlar görüyorum ki, başında bir bez, peştamal veya buna benzer bir şeyler sararak yüzünü, gözünü gizler ve yanından geçen erkeklere karşı arkasını çevirir veya yere oturarak yumulur. Bu tavrın mânâsı neye delalet eder?
Medenî bir millet anası, bir millet kızı için bu garip şekiller, bu vahşî vaziyet nedir?
Bu hal milleti çok gülünç gösterir ve derhal düzeltilmesi lâzımdır!” (1 Eylül 1925)
★★★
Cumhuriyet döneminde kadınlarımızın kılık kıyafetleri düzeldi, erkeklerle eşit haklar sağlandı, onlara seçme ve seçilme hakkı verildi.
Türk kadını ilerleyen yıllarda evdeki uygar yerini alırken, iş hayatının her aşamasında da büyük başarılar gösterdi.
Ülkeye hâkim olan Ortaçağ zihniyeti yavaş yavaş silindi. Türkiye uygarlık yolunda büyük adımlar attı.
“Cumhuriyet faziletti... Cumhuriyet, insan olmak demekti...”
Kadınlara sağlanan bu haklar, dinci yobazları memnun etmedi. Bu yüzden onlar Atatürk’ü hiç sevmedi. Cumhuriyet’e hep karşı oldular!
Onlar, kadın-erkek eşitliğine hiçbir zaman inanmadılar!
★★★
Kadınları şiddetten korumayı amaçlayan İstanbul Sözleşmesi iktidar tarafından iptal edildi.
Kadının bugün yeniden eski çağdışı günlerine döndürülmek istendiği görünüyor.
Bazı çevrelerde, kadınların tekrar çarşafların içine hapsedilerek köleleştirilme eğilimi var.
Tüm bunlara masum istekler gibi bakamayız.
Boşvere boşvere, ülke bu hallere geldi.
Kadınlarımızın artık uyanmaları, özgür bireyler olduklarının bilincine varıp erkek egemenliğine karşı “Yeter artık!” demeleri gerekiyor.
Kadını “köle” gören zihniyet bir daha geri gelmemecesine çöpe yollanmalıdır.
★★★
Öcü gibi kapanan kadınları gördükçe, yukarıda dediğim gibi, onları kasap bıçağına gönüllü olarak koşan koyunlara benzetiyorum.
Türk kadınını, ikinci sınıf insan olmaktan çıkaran ve onların, devletin her kademesinde etkili olmalarını sağlayan Mustafa Kemal Atatürk’tür.
Oysa bakıyorum, Atatürk karşıtı kadınların sayısı küçümsenmeyecek kadar çok. Nasıl oluyor bu? Aklım almıyor! Bu kadar cehalet olur mu?
Eskiden kadın erkeğin kuluydu, şimdi eşit arkadaşı oldu. Kötü bir şey mi ki, Atatürk’e kızıyorlar!
★★★
Tarih kitapları, Fatih Sultan Mehmet’in İstanbul’u fethetmesiyle “Yeni bir çağ” başladığını yazar! Ortaçağ kapanmış, yeniçağ başlamıştır. Öyle mi?
Ben bu ifadelere her zaman kuşku ile baktım!
İstanbul’un fethinden 568 yıl sonra bile Anadolu şehirlerinin önemli bir kısmı ve büyük şehirlerin varoşları hâlâ Ortaçağ’ı yaşıyor!
O bölgelerde yaşayan kadınlara bakın...
Hiç uygar, modern Türk kadınına benziyorlar mı? Afganistan kadınlarından farkları yok!
★★★
Atatürk “Cumhuriyet, kökü erdeme dayalı bir idaredir. Cumhuriyet erdemli ve namuslu insanlar yetiştirir. Sultanlık korkuya, tehdide dayalı olduğu için korkak, alçak, sefil, rezil insanlar yetiştirir. Aradaki fark bundan ibarettir” demişti.
Cumhuriyet’in ilânından 98 yıl sonra görülen eskiye dönüş özlemi, ciddî bir akıl tutulmasının belirtisi değil midir?
TEBESSÜM
Irgatın ağayı kızdıran rüyası!
Irgat koşa koşa ağasının yanına gelir. Heyecanla:
“Ağam” der “Dün akşam rüyamda seni gördüm valla.”
Ağa, ırgatın heyecanlı haline bakıp gevrek gevrek güler:
“Hayırdır len, nasıl gördün? De bakiim”
Irgat anlatır:
“İkimiz aynı uçakta seyahat ediyorduk... Başlangıçta ne güzel gidiyorduk bulutların arasında...”
“Eeee, sonra bi şey mi oldu?”
“Oldu ya ağam... Sonra çok kötü bi şey oldu. Uçak birden arıza yaptı, motorlar durdu, baş aşağı yere düşmeye başladı...”
“Deme len! Öldük mü yoksa? Desene sonra ne oldu?”
“Ölmedik ağam... İkimiz de uçaktan boşluğa fırladık... Müthiş bir hızla düşüyorduk...”
“Uzatma len, uzatma Allah’ın belâsı! Çabuk anlat ne oldu?”
Irgat, ağayı kızdırmaktan korkar:
“Anlatıyorum ya ağam... Anlatıyorum işte... Ben dışkı dolu kocaman bir fosseptik çukuruna düştüm, sen de bir bal çukuruna düştün...”
Ağa gevrek gevrek güler:
“Olacak o kadar fark, değil mi yaa? Ağalığım rüyada bile belli olmuş! Sen dışkı çukuru, ben ise bal çukuru... Hah ha! Sonra ne oldu?”
Irgat boynunu büker:
“Sonra ağam, birbirimizi sabaha kadar yalaya yalaya temizledik!”
GÜNÜN SÖZÜ
Dünyada her akılsıza hayran olacak başka akılsızlar hiç de az değildir!
