Disney'in elimizde 77 yıllık bir film tarihi var. Disney’in ilk filmi Pamuk Prenses ve 7 Cüceler 1937’de çıktığından beri, her filmde prens her zorluğa göğüs geren iyi bir savaşçı, cadılarsa uçrumdan düşerek ölmeye mahkum birer zavallı.
Hatırlayacağınız üzere Aslan Kral’da, Simba’nın ölen babasının patileri altına girdiği sahne hangimizi helak etmedi? Babanın düşerek ölümü rüyalarımızdan çıkmamıştı... Bambi’nin annesinin vurulduğu sahne de pek çoğumuz için trajedinin dibidir.
Disney filmlerinde hep çok güzel, kahramanların güçlü karakterleri anlatılıyor. Bunu da en net bir şekilde, Notre Dame’ın kamburu filminde görüyoruz. Güçlü kahramanımız Notre Dame'ın tepesinden düşse de ölmüyor kazanan oluyor.
Peki neden Disney'de Mottomuz "Happily ever after" ?
Çünkü izleyici o mutlu sonu hatırlasın ve bu mutlu anın kendisine verdiği umutla yürüyüp gidebilsin, takılıp düştüğünde ya da itildiğinde tekrar ayağa kalkmak için bir sebebi olsun diye Disney masalları hep mutlu sonla bitiyor. Kötü karakter uçurumun tepesinden düşüp ölüyor, kahramana ise hiç birşey olmuyor.
''Hayat böyle değil!'' diyenleri duyar gibiyim. Aman masal işte bırakalım o da güzel bitsin, zaten hayatımızdaki bir çok masal en güzel yerinde bitmiyor...
