Normalde kötü şeyler olduğunda canı yanan insanlar ülkeyi yönetene kızmazlar mı?..
Bunlar tersine yapışıyorlar...

*

Bomba patlıyor, aman gitmesin diyorlar...
Dolar fırlıyor; aman kalsınlar diye tutturuyorlar...
Dünya ile papaz oldukça; peşine düşüyorlar...
Ekonomi çöküyor; “ya giderse” telaşına kapılıyorlar...

*

Kurt kapanıdır bu...
Kurt, demir dişleri olan kapana ayağından yakalanır...
Ayağını çekip çıkartmak ister ama ayağını her çekişinde canı yanar...
Canı yandıkça kapana katlanır...
Tekrar dener, canı yanar...
Bırakır...
Sonunda canı yanmasın diye ayağını kurtarmaktan vazgeçer...
Bu onun sonudur...
Çünkü kurtulmaktan vazgeçmiştir...

*

Türkiye kurtulmayı bir kez denedi:
7 Haziran seçimlerinde AKP ilk kez tek başına iktidar olamadı, kurt ayağını kurtarmak üzereydi...
Ama ülke bir anda kana bulandı... Suruç’ta patlama... Ceylanpınar’da evlerinde öldürülen iki polis... Başlayan operasyonlar... Silah ve bomba sesleri... Gelmeye başlayan şehit tabutları...
Devletin Başı çıkıp dedi ki:
“400 vekil verseydiniz, bunlar olmazdı...”
Seçim yenilendi...
1 Kasım’da AKP oyları yüzde 40’lardan fırladı 49.5’e ve tek başına iktidar oldu...
Bu arada tek şey olmuştu:
Bombalar, ölümler, tabutlar, kan...

*

Kapan ile kurdun hikayesi devam ediyor...
Önümüzdeki günlere dikkat edin...
Kapana yakalanmış memleket canı yandıkça kapana razı oluyorsa... Terör, kargaşa, kaos, can pazarları, tabutlar, kan, revan insanları iktidara sarılmaya itiyorsa...
Bir de “Hayır” çıkacak gibi olursa...
Her şeye hazır olun...

*

Ya da...
Kapandaki tutsak kurt olmaktansa...
Yaralı kurt olmak onurdur hemşerim...