2007’de “Bu son şans” dedik, oy verdiniz...
Ergenekon tutuklamaları başladı... Masum insanları evlerinden alıp götürdüler sabah karanlıklarında... Subaylardan bazıları intihar etti... Yaşlı hastalar hücrelerde öldü...
Ne kadar Atatürkçü bürokrat, yargıç, savcı, rektör, dekan, vali, kaymakam, sıradan
memur, okul yöneticisi varsa sürüldü, yerine mollalar getirildi...

*

2009’da “Bu son şans” dedik...
AKP silme geldi...
Kürt açılımı TBMM’de resmen açıklandı...
Habur kapısında teröristler davul zurna ile karşılandı, mahkemeyi ayaklarına taşıdılar, hepsi aklandı... TRT Şeş kürtçe yayına başladı...
PKK ilk özerkliği ilan etti..

*

2010’da referandum “Ama son şans” dedik...
“Evet” çıktı...
Genelkurmay Başkanı ve komutanlar tutuklandı...
Apo’ya yeni oda yaptılar, möblesi değiştirildi...
Erdoğan, Diyarbakır’da Barzani, Şivan Perver ile sahneye çıktı “Meğri meğri”yi söylediler...

*

2011’de “Bak, bu son şans” dedik, yüzde 49.8 ile geldiler...
Türban ilkokula indi...
Okulları imam hatibe dönüştürdüler...
Yargıyı cemaate terk ettikleri resmen ortaya çıktı, cemaat devleti ele geçirmişti
17/25 Aralık büyük hırsızlık skandalı patladı... Kutular, kasalar, kasetler, kamyonetle para kaçırmalar...

*

2014 “Bu şans son” dedik...
Arkadaşı cumhurbaşkanı seçtiler...
Hırsızlık dosyalarına bakan savcılar, yargıçlar sürüldü... Hukuksuzluğa direnen savcılar, hakimler tutuklandı...
Ergenekon savcıları kaçtı...

*

2015 “Bu son şans ama artık” dedik...
AKP birinci parti geldi...
Türkiye kan gölü...
Dört buçuk aydır uçaklar tabut taşıyor...
Sokaklarda hiç kimsenin can güvenliği yok...

*

Beş gün sonra yine seçim var...
Bak; bu son şans...

*

Hâlâ “Hep son şans dediniz ama değilmiş” diyen akıllı kardeşim...
Parça parça gitti devlet, bir virane kaldı...
Daha ne olsun?..
Yine oy verirsen; her damla kanda payın olur...
Haberin olsun...