Hatırlar mısın; evimizin arkasındaki tarladan sana çiçek topladığımda, yarısı eksik olurdu yaprakların...

Çünkü ben daha yolda fal için yolardım papatyaların yapraklarını...

Hani kimi zaman yüzüme bakıp “Yine keyfin yok?” diye sorardın ya...

Doğrusunu istersen...

O gün “Sevmiyor” çıkmıştı demek ki falım...

Çok keyfim kaçardı çok....

Çünkü...

Yerine koyacak hiçbir şeyim yok...



Kimi geceler uykum kaçtığında...

Eski günleri düşünürüm; bir küçük tekne...

Güvertesinde sen...

Güneşin azlığından şikayet etmektesin yine...

Doğrusunu istersen...

Dikilip de başına, güneşi ben tutardım ben...

Tenini kıskanırdım, çok...

Çünkü...

Yerine koyacak hiçbir şeyim yok...



Bir şarkı vardı ya, arada bir dolanırdı peltek dilime...

Senin için bestelediğimi söylediğim...

Hani “niye bu şarkının yarısı yok” dediğin...

Doğrusunu istersen...

O aslında şarkısıdır Talat Er ile Ayfer’in...

Ben bestelemek isterdim ben...

Hem de çok...

Çünkü...

“Yerine koyacak hiçbir şeyim yok...”



Hatırlar mısın?..

Bir rüya görmüştüm bir keresinde...

Kumsalda, beyaz köpükler içinde ayaklarımız...

El ele koşmuştuk rüyama göre...

“Uğurdur” demiştin...

Doğrusunu istersen...

O rüyayı ben uydurmuştum ben...

Görülmemiş rüyanın uğuruna ihtiyacım vardı çok...

Çünkü...

Yerine koyacak hiçbir şeyim yok...




18 Ekim 2015 tarihli yazısı.