“Hukuk fakültesi dekanı ‘haşmetlu’nun elini öpmeye yeltendi”.
Yine başkaları adına utandık...
Ama daha önemlisi Anayasa’da “çağdaş eğitim-öğretim esasları” çerçevesinde “bilimsel özerkliğe sahip” kuruluş olarak tanımlanan “üniversite” adına bu durumun yaşanmasıydı (Md. 130).
DANIŞTAY BAŞKANI DA YAPMIŞTI
Benzer durum ve “dumur”, geçtiğimiz sene Danıştay Başkanı’nın, siyasetçi Erdoğan’ın önünde ne yapacağını bilememesi, uzun yıllardır giydiği cübbenin önünü iliklemeye kalkmasıyla yaşanmıştı. Oysa “kimsenin önünde iliklemesinler diye; hakimin, avukatın, savcının cübbesinin önünde düğme yoktu...” Daha önemlisi, Anayasa’ya göre mahkemeler bağımsızdı, hiç kimseye tabi değildi (Md. 138).
KAMPÜSTEN KÜLLİYE OLMAZ
Dönelim el öpme meselesine. Önceden planlanmamış ki Erdoğan’ın gündemi değiştirmek ve belirlemek için hazır bir başka cümlesi vardı: “Kampüs değil külliye dersek daha isabetli olur.”
Olur mu olmaz mı, bakalım!..
Kampüs, Fransızca’dan gelmiş.
Türkçesi, “yerleşke”. Anlamı; “bir üniversitenin genellikle kent dışında derslik, öğrenci yurdu gibi her türlü yapı ve etkinlik alanlarıyla toplu bir biçimde bulunduğu yer”.
Külliye ise Arapça’dan gelmiş ve “bir caminin çevresinde cami ile birlikte kurulmuş medrese, imaret, sebil, kitaplık, hastane vb. yapıların bütünü” demek (Türk Dil Kurumu Sözlüğü).
KÜLLİYENİN MERKEZİNDE CAMİ VAR
Tayyip Erdoğan, “kampüs değil külliye diyelim” ile “üniversiteleri yıkıp cami yapalım” demek istemiş olabilir. Ama bunu, “en azından henüz”yapamaz.
O zaman kelimelerin kökenine taktı, Fransızca yerine Arapça kullanılsın diye bu cümleyi söyledi diyelim. Bu durumda da müthiş bir tezat oluşuyor.
PAPAZIN CÜBBESİ VE TEZAT
Erdoğan’ın aldığı fahri “doktora” ünvanı “Fransızca’dan” geliyor. Bu doktora için “İtalyanca’dan” gelen “diploma”yı aldı.
El öpenleri çok olsun, “dekan” Almanca’dan, “rektör” yine Fransızca’dan.
Giydiği ise “imamın değil, papazın cübbesi...”
Bu durum “resimli masal kitaplarını” hatırlattı. Ama anlatılan masal başka alemden, resimler bambaşka bir alemden...
‘Külliye’n tezat...
