Ulusun en popüler olayı, en çok anladığı, en çok konuştuğu, en çok kavganın verildiği, en uzmanlık alanı olan konu futbol olduğu için en astronomik ödül de Milli Takım'a layık görüldü herhalde! Peki EURO 2020'ye giden 'Bizim Çocuklar'a verilen bu ödülün tarihte yeri var mıdır? Bu ödülü almak için ortaya koyulan sözüm ona çaba, elde ettikten sonra yerini hangi vurdumduymazlığa bırakmıştır?
Tarih dün gece neyi yazdı biliyor musunuz? Avrupa Şampiyonası tarihinde grup aşamalarının en kötü rekoruna sahip 5 ülkenin arasına girmek için dünyanın parasını alan Türk Milli Takımı'nı yazdı.
Bizden daha kötü olan daha önce sadece 4 ülke vardı; 1984'te -8 averaj yapan Yugoslavya, 2000'de -8 averaj yapan Danimarka, 2004'te -8 averaj yapan Bulgaristan, 2012'de -8 averaj yapan İrlanda Cumhuriyeti ve dün gece -7 ile bitiren biz.
BU AKIL VAR OLDUĞU SÜRECE...
Kabahat yalnızca bu uçuk primin ödendiği ve hiçbir varlık ortaya koyamayan futbolcularımızda değil elbette. Bu döngüde onlar belki de zincirin sol halkası. Sorgulamamız gereken şey futbolumuzu yöneten akıl. Bu akıl var olduğu sürece biz doğmamış çocuğa don biçmeye devam edeceğiz.
EURO 2016'yı hatırlamak istemediğimiz bir turnuva olarak görürken başımıza daha beteri geldi. Açılış maçında İtalya karşısına çıkmadan önce Türkiye'nin artık sadece ruhuyla oynayan bir takım olmadığını, gerçek bir futbol aklına sahip olduğunu, bu kadronun çok farklı duygular yaşatacağını ve bize çok büyük başarılar vadettiğini yazmıştım. Hemen herkes gibi çok büyük bir hayal kırıklığı içerisindeyim.
Oyuncu tercihleri, taktik, psikoloji, tercihler, acemilik veya hiç bilmediğimiz başka bir nedenle EURO 2020'ye hiç yakışmayan şekilde veda ettik. Ne sebep sayarsanız sayın. Maalesef turnuvanın en genç kadrosu o primin altında ezildi. Bizim gerçek bir milli ruhumuz vardı ancak bunu sadece Milli Takım nezdinde değil her alanda kaybettik.
Mustafa Sandal hepimiz için bilindik bir şarkı yazsın; Maalesef ruhu yok.
