Selin KÖK / SÖZCÜ

Ege, Melisa, Naz... Ayrı özlemleri, hayalleri var. Ama acıları ortak. Balyoz tutsağı babalarından uzak olmak. Ama onlar inadına güçlü ve babaları gibi dik duruyorlar.
Bu za­ma­na ka­dar hep Bal­yoz tut­sak­la­rı­nın an­lat­tık­la­rıy­la as­rın kum­pa­sı­nı, ya­şa­dık­la­rı­nı an­la­ma­ya ve siz­le­re an­lat­ma­ya ça­lış­tım. Has­da­l’­a son gi­di­şim­de ta­nık ol­du­ğum tab­lo içe­ri­de­ki­ler ka­dar dı­şa­rı­da da tut­sak­la­rın ol­du­ğu­nu gös­ter­di ba­na... 3 ya­şın­dan 15 ya­şı­na ka­dar hep­si pı­rıl pı­rıl... Ege, Me­li­sa, Be­liz ve da­ha ni­ce­le­ri... Ne­re­dey­se hep­si ora­da bü­yü­müş, hep­si ay­rı öz­lem­ler, ay­rı duy­gu­lar için­de gir­miş o ka­pı­dan. Or­tak yan­la­rı en bü­yük sev­gi­le­ri ba­ba­la­rı­nın ora­da ol­ma­la­rı. Bir­bir­le­ri­nin en iyi dostu ol­muş­lar, başkasına an­la­ta­ma­dık­la­rı­nı bir­bir­le­riy­le pay­la­şı­yor­lar. Öy­le me­ta­net­li ve güç­lü­ler ki in­san bu gü­cün al­tın­da ezi­li­yor. San­ma­yın bu ço­cuk­lar, sa­de­ce Has­dal tut­sak­la­rı­nın ço­cuk­la­rı. On­lar Mal­te­pe, Si­liv­ri, Sin­can ve di­ğer­le­rin­de esir olan kah­ra­man­la­rın da kü­çü­cük yaşında Bal­yoz ye­miş ço­cuk­la­rı... Ve hep­si ba­ba­la­rı­nın çı­kıp ken­di­le­ri­ne ma­sal an­lat­ma­sı­nı bek­li­yor.

‘Babam bir kahraman’

El­le­ri, tom­bik tom­bik... Bon­cuk göz­le­ri par­lı­yor, ya­rım ya­ma­lak ke­li­me­le­riy­le “Sen de mi ba­ba­mın iş ye­ri­ne gel­din?” di­ye so­ru­yor. “E­ve­t” di­yo­rum. Has­da­l’­ın gi­ri­şin­de­yiz. Adı Naz, dört ya­şın­da, De­niz Kur­may Al­bay Kı­vanç Kır­ma­cı­’nın kı­zı. Bir ya­şın­dan be­ri her haf­ta so­nu, “Ba­ba­sı­nın iş ye­ri­” di­ye bil­di­ği Has­dal As­ke­ri Ce­za­evi’­ne ge­li­yor. Naz sus­mu­yor: “Bu­ra­sı ka­le, be­nim ba­bam da kah­ra­man ol­du­ğu için bu ka­lede onu ko­ru­yor­lar. Bu de­mir­le­ri ço­cuk­lar düş­me­sin di­ye yap­mış­lar, ba­bam söy­le­di.”

- Ne ya­pa­cak­sın ba­ban ge­lin­ce?
Sa­rı­la­ca­ğım ona, bir de öpe­ce­ğim. An­nem, ba­ba­mın ti­şör­tü­nü sak­lı­yor ya­ta­ğı­nın baş ucun­da. Ben de ge­ce­le­ri gi­dip se­vi­yo­rum onu, o za­man ba­bam ya­nım­da gi­bi his­se­di­yo­rum. Ba­bam gel­sin oyun­cak­çı­ya gi­de­ce­ğiz, hiç git­me­dik be­ra­ber.

İŞTE O DUYGUSAL KLİP - VİDEO



‘Ben hiç büyümeyeceğim’

- Ko­ca­man kız ol­dun ne ya­pa­cak­sın oyun­cak­çı­da?
Yok, bü­yü­me­dim. Ben, bü­yü­me­ye­ce­ğim de... Ba­bam gel­me­den bü­yü­mem, o be­ni da­ha çok sev­sin di­ye hep böy­le ka­la­ca­ğım.
- Tu­na ve Do­ruk da Naz gi­bi bil­mi­yor­lar ba­ba­la­rı­nın ne­den Has­da­l’­da ol­duk­la­rı­nı, za­ten Has­da­l’­ın adı­nı da bil­mi­yor­lar. Do­ruk 6 ya­şın­da, De­niz Kur­may Al­bay Mu­rat Ün­lü­’nün oğ­lu, bir de ab­la­sı var, Do­ğa... O da 14 ya­şın­da. Do­ruk “Ba­ba­mın pat­ron­la­rı­nı ta­nı­yor mu­sun?” di­ye so­ru­yor ba­na... Ha­yır­dır ne ya­pa­cak­sın on­la­rı?
On­la­ra, ‘Ba­ba­mı, bu me­zar gi­bi iş ye­rin­de ça­lış­tır­ma­yın ar­tı­k’ di­ye­ce­ğim. Ba­bam ön­ce­den ge­mi­de ça­lı­şı­yor­du, ora­sı çok gü­zel­di. Ba­bam o za­man da­ha çok gü­lü­yor­du.
- Ba­ban sa­na ne al­sın?
Hiç­bir şey, dön­sün ye­ter. Her şe­yim var ev­de, bir tek ba­bam yok.

‘Önemli adamın oğluyum’



- Ço­cuk­la­rın yaş­la­rı bü­yü­dük­çe bil­dik­le­ri de ar­tı­yor. Kur­may Al­bay Ali Türk­şe­n’­in oğ­lu Ser­han 11 ya­şın­da. Ser­ha­n’­ın Ame­ri­ka­’da­ki kar­de­şi olan­lar­dan ha­ber­siz. Ser­han da ilk 1.5 yıl ba­ba­sı­nı özel gö­rev­de bi­li­yor­muş... Öğ­ren­dik­ten son­ra­sını ise şöy­le an­la­tı­yor:
Üzül­me­dim, ağ­la­ma­dım bi­le. Sa­de­ce tik­le­rim çık­tı ama ar­tık ge­çi­yor. Bi­li­yo­rum, ben önem­li bir ada­mın oğ­lu­yum ama sab­rım tü­ke­ni­yor.
- Ne­ler his­set­ti­ri­yor sana bu ya­şa­dık­la­rın?
Bi­zim 7 ya­şın­dan be­ri üs­tü­müz ara­nı­yor ya si­zin? Ne­ler his­se­de­bi­li­rim, ha­ya­tı­mın en eğ­len­ce­li yü­zü­nü al­dı­lar ben­den. İyi bir ada­mın oğ­lu­yum, ba­na ne­den bu­nu yap­tı­lar?

‘Bu bağı koparamazlar’

- Ege ve Zey­nep yan­ ya­na­lar... Has­da­l’­a gi­dip ge­lir­ken ta­nış­mış­lar. Ege, Uluç Ye­ği­n’­in, Zey­nep ise Cenk Dal­ka­na­t’­ın kı­zı, on­la­rın da ba­ba­la­rı Kur­may Al­bay. Ege ya­şa­dık­la­rı­nı an­la­tı­yor:
Ba­şı­mı­za bun­la­rın ge­le­ce­ği­ni bil­sey­dim onun­la da­ha çok va­kit ge­çi­rir­dim, en bü­yük piş­man­lı­ğım bu... Bi­zi ne ka­dar ayır­ma­ya ça­lı­şır­lar­sa ça­lış­sın­lar ara­mız­da­ki ba­ğı ko­pa­ra­ma­ya­cak­lar.
- Umay... Saç­la­rı, yü­zü be­bek gi­bi. Bin­ba­şı Ke­ma­let­tin Ya­ka­r’­ın kı­zı... En çok ba­ba­sı­nın git­ti­ği gü­nü unu­ta­mı­yor...
Babam giderken, ‘Bir gün bel­ki dö­ne­me­ye­bi­li­rim’ de­di... O gün git­ti, son­ra bir da­ha dön­me­di. O günden son­ra hep ben gel­dim ba­ba­ma. Ona ka­pı­yı aç­ma­yı öz­le­dim, bir­lik­te re­sim çi­zer­dik ar­tık hep çiz­di­ği­miz re­sim­ler­de be­ra­be­riz. Tam 3 yıl ol­du be­ra­ber fo­toğ­ra­fı­mız hiç yok. Gel­di­ği gün fo­toğ­raf çek­ti­re­ce­ğim ba­bam­la hem de hiç çek­tir­me­di­ğim ka­dar. Dün­ya­yı do­la­şa­ca­ğız di­ye söz ver­di ba­bam ba­na. O ver­di­ği bü­tün söz­le­ri tu­tar, bi­li­yo­rum babam bu sö­zü­nü de tu­ta­cak.