“Hiç söyleyecek söz yok...
Ankara’da kan kokusu evimize kadar geliyor...
O arkandaki oy çoğunluğu anlasa da anlamasa da... Bizler nasıl ki kumpası hissettik, nasıl ki hırsızlıkları erken anladık, nasıl ki tuzak açılımlarını baştan gördük... Nasıl ki bu günleri önceden söyledik...
Bunu da görüyoruz...
Bu sensin...
(........)
Ve söyleyecek söz tükendi...
Dumanlar evlerimize giriyor...
Canımız yandı, yüreklerimizden vurulduk, paramparça savrulduk...
Söz kalmadı bizde...
Yazı mazı olmaz bugün, tutamadığım dudaklarımdan ancak bu çıkıyor:
Defol git.....”

*

Bu yazı yazıldıktan bu yana, her yerde bombalar patlamaya devam etti...
250 sivil öldü...
300 şehit var...
Ne o çekip gitti, ne bu millet sesini yükseltti...
Ben o yazımdan dolayı mahkemeye gidip geliyorum...

*

Kan akmaya devam ediyor, tüm bu devlet adamlarının, askerlerin ve çoğunluk ahalinin gözyaşları bana timsahı hatırlatıyor...

*

Şuraya yazıyorum:
Bir millet ayağa kalkıp “Defol git” demezse...
Başka acılar, başka kara günler, akacak başka kan pusuda bekliyor...

*

Bu noktadan sonra; suçlu tepkisiz kalan bu ulusun her bir bireyidir...

*

Evde oturup ah-vah edeceğine...
Haykır...
Bağır...
Yükselt sesini, vicdanın çık varsa de ki:
“Defol git...”