Bir haber düşmüştü önüme.

Özel halk otobüsleri artık 65 yaş üzeri vatandaşları ücretsiz taşımak istemiyormuş.

65 üstü vatandaşlar artık haftanın belli günü o hizmetten yararlanabilecekmiş.

Baktığınızda otobüs sahipleri de haklı görünüyor. Mazot olmuş 40 lira, çalışan ücretleri, vergiler de cabası.

65 yaş üstü için ise en önemli sosyalleşme aracı bu imkan.

Her konuda olduğu gibi bu konuda da taraflar çözüm bulmak yerine, “Yaşlılar otobüse bedava binmeli mi binmemeli mi” gibi saçma bir tartışma başlattı.

★★★

Kimse ortadaki daha vahim durumun farkında değil oysa!

Türkiye Cumhuriyeti’nin 100 yılında, o 100 yılın en az 65’ini ve hatta daha fazlasını yaşamış yurttaşlar için “toplu taşım araçlarına ücretsiz binme” zorunlu bir ihtiyaç haline gelmiş.

Ne kadar acı değil mi?

Bizi kıskanan Almanya’nın, İngiltere’nin, Fransa’nın 65 yaşını doldurmuş/aşmış yurttaşları emekli maaşlarıyla bu cennet ülkeye gelip 5 yıldızlı otellerde uzun tatiller yapabiliyor.

Bizim 65 yaşını doldurmuş/aşmış yurttaşlarımız ise toplu taşıma araçlarına ücretsiz binebilmek için büyük bir mücadele veriyor.

★★★

Geçenlerde İstanbul’a gittiğimde beni havaalanından alıp şehre götüren aracın şoförü 65 yaş üstü bir emekliydi.

Konuyu emekli maaşlarına ve 100. yıl için verileceği söylenen 5 bin liralık ikramiyeye getirdi.

“Ben istemez miydim şu anda evde torunlarımla oynamayı? Ancak çalışmak zorundayım. 7500 lira emekli maaşımla geçinemiyoruz. Ev kirası çok arttı, masraflar çok arttı. Bu işe ihtiyacım var.”

  1. yıl ikramiyesi çalışan emeklilere verilmiyor biliyorsunuz.


Şimdi kendinizi o 65 yaş üstü emekli yurttaşın yerine koyun.

7500 lirayla geçinemediği için bir işte çalışıyor, gece gündüz direksiyon sallıyor.

Tek amacı 12-13 bin liralık bir ek gelir yaratabilmek ve siz bu insandan o 5 bin lirayı esirgiyorsunuz!

★★★

100 yaşında bir Cumhuriyet, 100. yaş gününde emeklisini refaha kavuşturamadıysa ülkeyi yönetenlerin şapkalarını önlerine koyup “nerede yanlış yapıyoruz” demesi gerekir.

Ne yazık ki o 100 yılın son 21 yılında iktidar koltuklarında oturanlar, “biz nerede yanlış yaptık” demedikleri gibi ülkede yaşanan bu sıkıntılı durumda bir tuhaflık görmüyor.

65 yaş üzerine ücretsiz otobüs imkânı vermeyi, tek seferlik verilecek 5 bin lirayı bir lütuf ve başarı gibi göstermeye çalışıyor.

Oysa Cumhuriyet, 100 yaşında ve emeklisi, yaşlısı ücretsiz otobüse ve 5 bin liraya muhtaç hale getirilmiş.

Bu bir başarı değil, utanılması gereken bir sonuçtur.

★★★

1923’te başta Atatürk olmak üzere kurucu önderlerin önüne “muasır medeniyet seviyesine ve müreffeh bir topluma ulaşmak” gibi bir hedef koyduğu Cumhuriyet, 100. yılını, nüfusunun çok büyük kısmı yoksulluk sınırının, önemli bir kısmı da açlık sınırının altında yaşadığı bir ortamda kutlayacak.

Bunu söylemeye dilim varmıyor ama bu durum kurucu önderlerin mirasına yeterince sahip çıkmadığımızın en büyük göstergesidir.

Ülkenin 100. yılı geride bırakıp, 2. yüzyıla girerken üzerindeki ölü toprağını atmaktan başka çaresi kalmamıştır.