Pazar gününüzün güzel geçmesi dileğiyle size, heykeli yapılan “efsane köpek Hachiko”nun (Haçiko) öyküsünü anlatmak istiyorum. Niçin anlattığımı da yazının sonunda açıklayacağım.

★★★

Hachiko ile sahibi Profesör Ueno’nun sevgi dolu eşsiz hikayesi, yaklaşık 100 yıl önce Japonya’nın başkenti Tokyo’da başladı. Saygın bilim insanı Ueno, safkan Akita türü, iri beyaz bir erkek olan Hachiko’yu doğduktan kısa süre sonra sahiplenmişti. Hachiko’nun sıra dışı özellikleri vardı. Bunlardan biri, sahibine duyduğu aşırı sadakatti.
İyi huylu Hachiko, sahibine her sabah Shibuya Tren İstasyonu’na kadar eşlik etmeyi, akşam saatlerinde de aynı tren istasyonunun çıkışında bekleyip birlikte eve dönmeyi görev olarak benimsemişti.



★★★

Hachiko’nun müthiş sadakati istasyon ve civarda çalışanların da dikkatini çekmiş, onların da sevgisini kazanmıştı. Hachiko kısa sürede yöredeki herkes tarafından bilinen ve sevilen bir köpek haline gelmişti.

★★★

Taaa o talihsiz günü yaşayana kadar!..
Hachiko istasyonun önüne gelip sahibini beklemeye başlamıştı. Trenler gelip geçiyor, fakat Profesör Ueno bir türlü çıkış kapısında görünmüyordu. Sabaha kadar bekledi ama o gelmedi. Çünkü üniversitede çalışırken ölmüştü!..
Hachiko’nun umutsuz bekleyişi birkaç gün geçtikten sonra sona ermedi. Tam 9 yıl sürdü. Gelip geçen yıllar boyunca bu sadık köpek, istasyonun önünden hiç ayrılmadan yitip gittiğinden habersiz sahibini bekledi.

★★★

İstasyon çalışanları ve çevredekiler büyük bir şaşkınlık ve üzüntü içinde Hachiko’nun umutsuz bekleyişini izlediler. Onu kendi köpekleriymiş gibi besleyip tehlikelere karşı korudular. Böylece Hachiko’nun ünü önce yakın semtlere, sonra Tokyo geneline, ardından da tüm ülkeye yayıldı...

★★★

Tahmin edeceğiniz gibi, bu sadakat simgesi, dost canlısı iri, beyaz köpeğin hayatı, bir 8 Mart günü, sahibini tren istasyonu çıkışında beklerken sona erdi.
Hachiko ölmüş, ama ölümsüz efsanesi yeni başlamıştı

★★★

Bugün Tokyo’ya gidenler Shibuya İstasyonu’nun kapısında bir köpek heykeliyle karşılaşırlar.
O Hachiko’nun heykelidir.
Sahibi Profesör Ueno ile olan haykeli de Tokyo Üniversitesi bahçesinde, mumyası da yine Tokyo’daki Ulusal Bilim Müzesi’ndedir.
Tokyolular, sadakat ve insanla hayvan arasındaki sevgi dolu ilişkinin simgesi olarak gördükleri Hachiko’nun heykeli II. Dünya Savaşı’nda tahrip olanca, 1948’de yenisini diktiler. İstasyonun çıkış kapısına da onun adını verdiler. Orayı Tokyo’nun en ünlü buluşma yerlerinden biri haline getirdiler. Her 8 Mart’ta heykelin önünde buluşup onu anmayı hiç ihmal etmediler.
Önce Japonlar, sonra da Hollywood yapımcıları Haçiko Efsanesi’ni film haline getirdiler.
Dostluk ve sadakat sözcüklerinin anlamlarının unutulduğu günümüzde izleyin, siz de bana hak vereceksiniz!

★★★

Hachiko’yu neden anlattığıma gelince:
Geçen sabah, yazlığımızın olduğu semtin sokak aralarında yürüyüş yaparken, yıllardır oturulmadığı için köhneleşmiş bir evin kapısında duran beyaz, iri bir köpek gördüm.
Dikkatle baktığımı fark eden komşulardan biri, “Sahipleri 4-5 yıl önce onu bırakıp gitti, bir daha da dönmediler. O, gelip almalarını bekliyor!.. Civarda böyle terk edilmiş çok köpek var” dedi!..

★★★

Masalımsı yazı bizden, masallarda olduğu gibi “kıssadan hisse” sizden!..