Nilgün Marma­ra... Açık kaynak­lara göre... 13 Şubat 1958’de doğdu... Şair, yazar... Liseyi Kadıköy Maarif Koleji’nde okudu. Üniversite hayatına İstan­bul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünden başladı... Bıraktı... Boğa­ziçi Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümünü kazandı. Üniversite yılları­na dair bir anısı ise umut­suzlar merdiveniydi. Bu merdiven, Boğaziçi Üni­versitesi’nin orta kantininin üstündeki, derslere girme­diklerinde arkadaşlarıyla buluştukları özel bir yerdi. Okulu, “Sylvia Plath’in Şa­irliğinin İntiharı Bağlamın­da Analizi” tezi ile 1985’te bitirdi. Şairlerin dünyasına usta İlhan Berk’le girdi!

Cumhuriyet Gazetesi’n­de ölümünün 63’üncü yılında şu değerlendirme yapıldı: “... Şiirlerinde yalnızlık, acı, intihar gibi temalara sıkça değinen Nilgün Marmara, fikirlerini benimsediği Sylvia Plath ile aynı sonu seçti. Tıpkı 31 yaşında gaz fırınına kafası­nı sokarak kendini öldüren manik depresif şair Sylvia gibi, 13 Ekim 1987’de 29 yaşındayken beşinci kattaki evinin penceresin­den atlayarak yaşamına son verdi...”

Devrimci şair-yazar Ce­mal Süreya intiharının ar­dından şu cümleleri kurdu:

“... Nilgün ölmüş. Beşin­ci kattaki evinin pencere­sinden kendini aşağı atarak canına kıymış, Ece Ayhan söyledi. Çok değişik bir insandı Zelda. Akşamları belli saatten sonra kişilik hatta beden değiştiriyor gibi gelirdi bana. Yüzü alarır bakışlarına çok güzel ama ürkütücü bir parıltı ek­lenirdi. Çok da gençti. Sa­nırım otuzuna değmemişti daha... Bu dünyayı başka bir hayatın bekleme salonu ya da vakit geçirme yeri olarak görüyordu. Dönüp baktığımda bir acı da bulu­yorum Nilgün’ün yüzünde. O zamanlar görememişim. Bugün ortaya çıkıyor...”

Neden Nilgün Marmara?


128 milyar dolar nerede?


Gazeteci-ya­zar dostum Erdal Emre’nin bir mesajıyla uyandım güne:

“128 sayısını çok severim... Artık o da para ile anı­lır oldu...”

Ve... Erdal Emre, ‘İkinci Yeni ‘akımının önemli şairi Ece Ayhan’ın “Meçhul Öğrenci Anıtı”n­daki o bölümü paylaştı:

“Aldırma 128! İntiha­rın parasız yatılı/küçük zabit okullarında/her çocuğun kalbinde/ken­dinden daha büyük bir çocuk vardır/bütün sınıf sana çocuk bayram­larında/zarfsız kuşlar gönderecek...”

Evet... 128... Türk edebiyat tarihine geçmiş bir sayı... İntihar eden şair Nilgün Marmara’nın okul numarası! Ece Ayhan’ın şii­rindeki numara! Bugün yine 128 var gündemde... Bu kez de Türk siyasi tarihine geçti! Günlerdir CHP’nin afişini konuşuyoruz: “128 milyar dolar nerede?” Ben de “Aldırma 128” diyorum ve devlet dersinde öldürülen her çocuğun aradığı gerçe­ğe ulaşmaya çalışıyorum! Bir gün mutlaka 128’e ulaşacağız!

O zaman Ece Ayhan’ın şiiriyle bitirelim...

Meçhul Öğrenci Anıtı


Buraya bakın, burada, bu kara mermerin altında,

Bir teneffüs daha yaşa­saydı,

Tabiattan tahtaya kalka­cak bir çocuk gömülüdür,

Devlet dersinde öldürül­müştür.

Devletin ve tabiatın ortak ve yanlış sorusu şuydu:

- Maveraünnehir nereye dökülür?

En arka sırada bir parmağın tek ve doğru karşılığı:

- Solgun bir halk ço­cukları ayaklanmasının kalbine!dir.

Bu ölümü de bastırmak için boynuna mekik oyalı mor

Bir yazma bağlayan eski eskici babası yazmıştır:

Yani ki onu oyuncakları olduğuna inandırmıştım.

O günden böyle asker kaputu giyip gizli bir geyik

Yavrusunu emziren gece çamaşırcısı anası yazdırmıştır:

Ah ki oğlumun emeğini eline verdiler.

Arkadaşları zakkumlarla örmüşlerdir şu şiiri:

Aldırma 128! İntiha­rın parasız yatılı

küçük zabit okullarında,

Her çocuğun kalbinde

kendinden daha büyük bir çocuk vardır.

Bütün sınıf sana çocuk bayramlarında

zarfsız kuşlar göndere­cek...