Genç bir bayan muhabir arkadaşımız Uşak’a gitmiş.
Elinde mikrofon, ana caddelerden birinde çekim yapıyor. Yanından geçenlere mikrofonu uzatıp soruyor:
“Bu seçimde acaba hangi partiye oy vermeyi düşünüyorsunuz?”
Kadın, erkek, yaşlı, genç...
Sanki önceden kararlaşmış gibi insanlar muhabirin yanından hızla geçiyor ve biri bile yanıt vermiyor.
Bazısı görmezden geliyor, bazısı eliyle itekleme durumuna geçiyor!
Çok ilginç bir tablo. Seçime o sırada 10 gün kalmış, ortalık iyice kızışmış ama yanıt veren yok...
Ve bayan muhabir artık kendi kendine söylenmeye başlıyor:
“Off, çok sıkıldım ben bu Uşak’ta...”
★★★
Peki ama büyük bir kentin ana caddesinden geçen ve kendilerine mikrofon uzatılan onlarca insan, bu masum soruya yanıt vermekten niçin kaçınır?
Arkadaşlarla olayı tartıştık ve şu sonuca vardık:
İlki, AKP-MHP ikilisine oy vermeyi düşünenlerin bunu açıklamaya yüzü tutmuyor. Zira onlar memleketin ve de kendilerinin bu iktidar tarafından ne durumlara düşürüldüğünü vatandaş kimlikleriyle iyi biliyor...
Ve önlerine uzatılan mikrofondan bu nedenle kaçıyor!
İkincisi, muhalefet partilerinden birine oy vermeyi düşünenler, üzerlerindeki baskı nedeniyle bunu söylemekten korkuyor.
Hemen hepsi sıradan insanlar. Esnaf, çiftçi, ev kadını, işçi, öğrenci, emekli, ne derseniz deyin...
Ve hepsi de -haklı olarak- çekiniyor, korkuyor.
Bunun başka bir açıklaması olamaz.
Türk Milleti işte böylesine bir baskı, korkutma ve sindirme ortamında seçime gidiyor.
Sevgili okurlarım, başta Recep Bey olmak üzere iktidar kesiminin çoğu propagandası toplumu kızıştırmak ve particilik açısından bölmek üzerine kurulu.
Bunu her gün izliyoruz.
Ekranlarda günün neredeyse 24 saati konuşma yapan Recep Bey’in yüzündeki ifadelere mutlaka dikkat etmişsinizdir.
Çatık kaşlı, gergin bir surat.
Her konuşmasında başta muhalefet partileri ve onların liderleri olmak üzere kendilerinden yana olmayan (yabancı ülkeler dahil) herkese sert çıkan, suçlayan ve posta koyan bir cumhurbaşkanı.
Yeni Zelanda’da sapık bir ruh hastasının gerçekleştirdiği cami katliamı sonrasında bile, Çanakkale Zaferimizi anımsattı, sanki Türkiye’ye yönelik bir tehdit ve saldırı varmış gibi bağırıp çağırdı:
“Dedelerinizi gömdük, yine gelirseniz sizi de tabutların içinde göndeririz!”
★★★
Kılıçdaroğlu ve Akşener’le hesaplaşacak, Ankara’da seçimi kazanması beklenen Mansur Yavaş’ı en kısa zamanda görevden aldıracak!
Sözlerinden çıkan anlam bu.
Artık iş o raddeye vardı ki, seçim sonuçlarını kendilerince “Beka sorunu” olarak dillerine doladılar.
Yani var olup olmama sorunu!
Muhalefet partileri seçimden kayıpla çıkarsa yaşasın!..
O takdirde var olacağız!
Aksi olur da muhalefet partileri kazançlı çıkarsa, mahvolduğumuz gündür!
Türkiye’de bugüne kadar nice seçimler yapıldı ama cumhurbaşkanları, başbakanlar, iktidar ve muhalefet partileri dahil hiç kimsenin aklına “Ona göre oy kullanın, oyunuzu bize verin haa, bu iş beka sorunudur” demek gelmedi.
★★★
İstanbul adayı Ekrem İmamoğlu efendi adammış. İsmi hemen hemen hiç bilinmiyordu. CHP adayı yapıldı ama neredeyse sıfırdan başlayıp kendisini İstanbul’a sevdirdi.
Düzgün, aklı başında, efendi bir adam.
Ankara derseniz, “Mansur”u sevdi. O da efendi adammış. Kendisine yapılan saldırılara karşı çirkefleşmedi.
Gönüllere öyle girdi ki, herkes kendisinden “Mansur” diye söz ediyor. Yapılan anketlerde şimdiden kazanmış görünüyor. Bunda en büyük etkenlerden biri, Ankara ahalisi AKP adayı Mehmet Özhaseki’yi benimsemedi.
Ankara halkı ile Kayseri’den getirtilen Özhaseki arasında ciddi bir doku uyuşmazlığı çıktı.
★★★
Elbette Türkiye genelinde muhalefet partilerinin yüzlerce adayından çoğunu tanımıyoruz.
Ancak piramitin en tepesinden başlayarak şunu söylemek mümkün.
Kılıçdaroğlu, Akşener, Karamollaoğlu dahil hiçbir muhalefet lideri ve hiçbir muhalefet adayı bugüne kadar ağzını bozmadı.
Yapılan saldırılara, atılan iftiralara karşın hiçbiri çamura yatmadı, çirkefleşmedi, tehdit etmedi, şantaj yapmaya yeltenmedi, yalana başvurmadı, hakaret etmedi.
Yani hiçbiri “Efendiliğini” bozmadı.
Böylesine düzeysiz bir seçim ortamında çok önemlidir.
Hepsini kutlamak gerekir.
