Oysa... Sakalım da var dinletemiyorum.
Tarihin sarkacı sağdan sola geliyor; dünya sola kayıyor.
Neoliberal politikalar bitti. Piyasayı refahın önüne koyan, sosyal adalete sırtını dönen, yoksulları ve emekçileri dışlayan vahşi kapitalizm ömrünü doldurdu.
Evet... Kapitalizmin anavatanı Avrupa toplumları artık yüzünü sola dönüyor. Sağ politikaları sol tabelalarla sürdüren siyasetçiler tek tek siliniyor.
Artık... Kimse Blair’in, Papandreu’nun Schröder’in yüzüne bakmıyor. Savaşlardan, zenginlerden, kimlik politikalarından medet umanlar tarihin çöp sepetini boyluyor.
Yüzünü emekten yana paylaşım politikalarına dönenler kazanıyor..
Dedim ya dinletemiyorum; “Ali Babacan adeta CHP’li” diyerek AKP’nin ekonomi politikalarına övgüler düzenler dinler mi?
Bakınız...
Avrupa’nın en köklü sol partilerinden İngiliz İşçi Partisi yeni liderini seçti: Jeremy Corbyn.
65 yaşındaki Corbyn 450 bin üyenin yüzde 60 oyunu alarak karşısındaki üç adayı açık ara farkla geçti.
Bu büyük sürpriz oldu. Zira Marksist Corbyn, partiyi yıllardır sol adına yöneten kafayla kavga eden isimdi. Şöyle:
Özelleştirmeye karşı, ulaştırmadan haberleşmeye kadar kritik sektörlerde kamulaştırmaları savunuyor.
Refahı zenginlere krizleri yoksullara bölüştüren her türlü politikayı yanlış buluyor.
Kemer sıkma politikalarına karşı. Vergi kaçağının önlenmesini, zenginlerin vergilerinin artırılmasını savunuyor.
Üniversite harçlarına karşı. Yüksek kiraların kontrol edilmesini öneriyor.
İngiltere’nin emperyalist politikalarına karşı. (Bu yüzden katıldığı savaş karşıtı gösteride gözaltına bile alındı.) NATO’dan çıkılmasını istiyor; Irak savaşına, Suriye’ye müdahaleye, İran’a yaptırımlarına karşı. Iraklılar’dan özür dilenmesini, ülkeyi 2003’te savaşa sokan kendi partisinin lideri Tony Blair’in yargılanmasını istiyor.
Kısacası... Bizde liberallerin “darbeci”, “eski kafalı”, “marjinal” ilan ettiği fikirleri savunuyor Corbyn!
Oğlu Türk firmasında
Sadece politikaları değil özel hayatı da bir başka...
Meclis’in en az harcama yapan milletvekili.
Arabadan çok bisiklet kullanıyor.
Üstünde annesinin ördüğü kazağı görebilirsiniz ya da pazardan aldığı ucuz gömleği!
Annesi demişken, Corbyn’in anne ve babası da politik; bir dönem barış yanlısı eylemlerde yer alıyor, oğullarını da öyle yetiştiriyorlar.
Hep sakallı, tıraş olmayı sevmiyor. (Demek ki İngilizler sakalıları dinliyor!)
Koyu Arsenal taraftarı...
Oğlunun gemileri yok; bir Türk bilgisayar şirketinde çalışıyor.
Ciddi ama konuşkan; İngiliz soğukkanlılığına inat tutkulu bir adam Corbyn.
Kendini liderden çok nefer olarak tanımlıyor. Kollektif harekete inanıyor, hep “birlikte
yapmak”tan söz ediyor.
Corbyn mütevazılığıyla partiye uzak birçok kişinin desteğini alıyor.
Dünyanın bugünlerde bahsettiği Corbyn’i tanımam aslında eskiye dayanıyor.
Onunla ortak bir dostumuz var...
Şeyda’nın anlattıkları
Arkadaşım Şeyda Taluk 1997’de siyasal iletişim konusunda master için İngiltere’ye gitti; İşçi Partisi’nin yıllar sonra zafer kazanacağı tarihi seçimler öncesinde.
Bizim Şeyda, tabii ki böyle heyecanlı dönemde eğitimi bırakıp sokağa çıktı. Seçim kampanyasında Corbyn için çalışmaya başladı.
Şeyda, her fırsatta bize Corbyn’i anlattı:
“Onun insani tarafından çok etkilendim. İngiliz siyasetinde o yıllarda bile bir efsane olmasına rağmen sıradan bir insan olarak yaşıyor; birlikte çalıştığı herkese eşit davranıyordu. Son derece mütevazı bir seçim bürosu vardı. Ofis tam bir komün gibiydi. Göçmenlerle yapılan toplantıların neredeyse hepsine giderken beni de yanında götürdü.
Bir keresinde dönüşte danışmanı ve benim itirazlarımıza rağmen dakikalarca park etmek için yer aramıştık. Tabii ki arabayı kendi sürüyordu ve hemen bürosunun önünde yanlış hatırlamıyorsam belirli saatlerde park yasağı vardı. Danışmanı ve ben ‘ne olacak park et işte’ diye ısrar etmiştik. Arka sokaklarda park yeri ararken ikimize de bayağı bir yurttaşlık dersi vermişti. Sonra da neredeyse külüstür denebilecek arabasını bayağı uzak bir yere park edip bizi yürüttü.
Corbyn sokakta yaşayan bir politikacıydı. Pazarları geziyorlardı, pubların arka odalarında göçmenlerle, sendika liderleriyle bir araya geliyordu.
Corbyn de daha önce tanıdığım tüm Marksist hocalarım ya da politikacılar gibi tam bir halk insanıydı. Hemen seni kendi dünyasına alıyor, hiçbir hiyerarşik ilişki kurmadan, eşit davranıyordu. Ne samimi ne de soğuk; sadece eşit!”
Şeyda; Türkler’in yoğun olarak yaşadığı Londra’nın Islington bölgesinde kapı kapı dolaşarak propaganda yapma tarzını ya da sandığa gitmekte zorlanan yaşlıları oy vermeye nasıl götürdüklerini hep heyecanla anlattı bize...
Türk seçmenlere dağıttıkları Türkçe mektuplarından birini hiç unutmadım; mealen şöyle diyordu:
“Sığınmacıların dilenciler gibi yaşamaya nasıl zorlandığını görmek içimi karartıyor.
Fakat ciddi değişikliklerin olabilmesi için bu hükümetin değişmesi ve muhafazakarların gitmesi gerekiyor. 18 yıldır ülkenin idaresi onların ellerindedir ve bu dönem içerisinde İngiltere, toplum olarak en bölünmüş ülke haline geldi. Avrupa’daki fakirlerin dörtte biri İngiltere’de yaşıyor ve Islington’daki bütün ailelerin yüzde kırkında çalışan yetişkin yoktur.”
Ne dersiniz?
Avrupa’ya ulaşmak için yola çıkan Aylanlar’ın denizlerde boğulduğu, dünyanın ekonomik adaletsizlikle kavrulduğu şu günlerde Corbynler’e daha çok ihtiyacımız yok mu?
Evet...
CHP hâlâ koltuk kavgasıyla mı uğraşacak?
N’olur görün artık dünyanın değişimini; hava dönüyor...
