Trabzonspor, bu yılın en stresli, psikolojik olarak en sorunlu, geçmiş yıllardan kalan final maçlarında yaşadığı yenilgilerin vermiş olduğu travmayla müsabakaya çıktı. Peki neler oldu?

1) İlk yarı boyunca Trabzon oyunun tamamıyla hâkimiydi. Rakibe hiç pozisyon vermedi. Sağdan Visca ve Dorukhan, soldan Nwakaeme ile etkili ataklar yaptı. Merkezden de Bakasetas ve A.Ömür ile etkili akınlarla sonuca gitmeye çalıştı ve başarılı da oldu. Siopis de rakip ataklarını göğüslemeyi başardı. ;

2) Abdullah Hoca sahaya çok doğru bir kadro sürdü. Ayrıca taktiği de kusursuzdu. Öne geçtikten sonra oyunun temposunu yavaşlattı. Oyuncu değişiklikleri yerindeydi. Fakat bir eksik vardı. 2-0’dan sonra Yusuf Erdoğan’ın yerine kontratak uzmanı Kouassi’yi sahaya sürse fark açılabilirdi. Trabzon’un zorlandığı hızlı hücumlara Kouassi- Djaniny ikilisiyle çıkılabilirdi.

3) 15 yıl Süper Lig’de top oynadım. Ancak Nwakaeme kadar vücudunu etkili kullanan ve topu koruyan bir oyuncu daha görmedim. Adeta ayaklarıyla değil de vücuduyla rakibi geçen çok özel bir oyuncu. Kutlarım. Ayrıca tüm takımı da. Visca geldiğinden bu yana büyük katkı verip takımı sonuca taşıyor. Transferini kim yaptıysa kutlamak gerekir. Trabzonspor mükemmel bir takım ruhuyla çok önemli bir engeli aştı. Bu ruh şampiyonluğu da getirecektir.